Thread: Lada Priora - ледзь лепш «дзясяткі»

 
Lada Priora - зусім новы аўтамабіль айчыннай вытворчасці, які на самай справе быў зроблены з дзясяткі. Калі прыгледзецца, то можна заўважыць, што змяніўся толькі перад і «філейныя» частка кузава. Затое ў салоне Lada Priora змянілася. Усе выглядае і чапаецца прыемней, адчуваецца значна лепш, але ўсе роўна - чаго-то не хапае.
Для Priora сення прыгатавана асаблівае заданне. Я ездзіў па Маскве на розных аўтамабілях, ад адных - не дапамагае нават тайскі масаж, а ад іншых я атрымліваў задавальненне. Паглядзім, што будзе ў мяне з Priora, дакладней, са мной пасля язды па Маскве на Priora.
На трасе або МКАД - адчуваеш сябе «як на рускай машыне». У салоне чутны не ўзбуджальны гук рухавіка, а паколькі атрыманую ў спадчыну ад дзясяткі аэрадынаміку канструктары не кранулі, то да адчуванняў хуткаснай язды дадаўся шум «ветрака», такое непрыемнае адчуванне.
Есць два пярэдніх шклапад'емнікі, і ўпершыню на Ладзе - з'явіліся электрычныя прывады на люстэрках. Яшчэ ў салоне з'явіўся зручны падлакотнік. Так, мне гэты падлакотнік сапраўды прыйшоўся па гусце. Цяпер на Lada Priora есць падушка бяспекі ў кіроўцы, але мне здалося, што яна можа стрэліць у мяне ў любы момант. Так, я не давяраю інавацыях у айчынным аўтамабілі. Электроусилитель руля - вядома, лепш бы яго не было, але раз есць, то добра.
Пярэдні прывад, 5-ступеністая скрынка перадач - усе гэта вельмі добра і прыемна. Кіравальнасць ў горадзе і пераключэнне перадач на святлафорах мне спадабаліся. А вось з 1,6-літровага рухавіка мне ўдалося выціснуць на вуліцах Масквы амаль 100 конікаў. Да адсечкі ў 100 км/ч атрымалася разагнацца на другой перадачы, што ў цэлым нядрэнна. Натуральна, што гэтых 100 конікаў нахапалі для жвавай язды па МКАД. Я яшчэ раз пераканаўся, што не існуе такой рускай машыны, дзе есць велізарны, ці хаця б вялікі запас магутнасці для дзерзкіх рыўкоў.
Самае смешнае ў салоне - гэта надпіс на вечку бардачка «Open», яна выглядае як на пакеце з малаком. Крышка бардачка даволі далікатная на выгляд, але маю мужчынскую руку вытрымлівае. Усе астатняе ў салоне не выклікала ў мяне адчуванні далікатнасці - ні візуальна, ні тактыльна. У салоне усе на сваіх месцах, а карыстацца гэтым зручна.
Што тычыцца кіравальнасці, то адносна дзясяткі яна стала значна лепш. Прыкметна, што канструктары папрацавалі з падвескай і стабілізатарамі, калянасць кузава палепшылася, але ўсе роўна, гэта - не вялікі плюс. Тормазы сталі значна лепш - гружаны Priora мае меншы тармазны шлях, чым гружаная дзясятка.
Знешнасць стала лепш, кіравальнасць і дынаміка ўзраслі, было дададзена шмат опцый, толькі не разлічвайце на начное бачанне і туалет. Але ўсе роўна, да канца паездкі ў мяне здранцвелі плечы, а гэта значыць, што сядзення ў Priora сталі не на шмат зручней дзясяткі.
Канструктары пастараліся з Приорой, і гэта сапраўды прыкметна. Але ўсе роўна, адносна іншамарак, у іх атрымалася «не вельмі». Вядома, называць аўтамабіль дрэнным нельга, але адносна дзясяткі, і тым больш Жыгулеў, гэта сапраўды рух да лепшага. Супраць іншамарак Priora выйграе, мабыць, толькі ў цане. Вяртаю «нядрэнную» айчынную машыну на месца, а дабрацца сення дадому, я ўпадабаю на метро.