Νήμα: Mini Cooper S, στο Μόντε Κάρλο συλλαλητήριο - ειδική εικόνα

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από το Mini Cooper S πήρε την πρώτη νίκη στο ράλι του Μόντε Κάρλο. Η φετινή χρονιά σηματοδοτεί την 50η επέτειο του Mini Cooper S λαμβάνοντας την πρώτη νίκη στο Ράλι Μόντε Κάρλο. Ο θρίαμβος πήγε για να δώσει το ταπεινό Mini και ο οδηγός, Paddy Hopkirk, μια σταθερή θέση στην ιστορία του διεθνούς μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Το κλασικό Mini έκανε το ντεμπούτο του το 1959, τροφοδοτείται από ένα κινητήρα A-series 850cc ανάπτυξη μόλις 34bhp. Ήταν John Cooper, που για πρώτη φορά ότι η εξαιρετική χαρακτηριστικά χειρισμού Minis έδωσε πραγματική ιπποδρομίες δυνατότητες· το μόνο πράγμα που λείπει ήταν δύναμη.
Το 1963, ξεκίνησε το Cooper S, κερδίζοντας μια ουσιαστική ώθηση της εξουσίας από τα πρώτα μοντέλα Cooper. Κάποτε το BMC A-Series μηχανή? Ωστόσο η ικανότητα αυξήθηκε σε 1071cc, η έννοια του 70bhp και η τελική ταχύτητα των 90 μίλια/ώρα. Οι τροποποιήσεις που σήμαινε τελικά είχε το γρύλισμα να κερδίσει.
Η αντιστοίχιση του θρυλικού Ράλλυ οδήγησης Paddy Hopkirk και το Cooper S παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις καλύτερες εταιρικές σχέσεις στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Το μίνι μικρές διαστάσεις, χαμηλό βάρος και απότομη χειρισμό σήμαινε ότι ό, τι έλειπε σε καθαρή και σταθερή δύναμη, να προβλεφθούν επάνω στις γωνίες. Το Cooper S επέβαιναν στη νίκη στο Ράλι Μόντε Κάρλο δύο φορές περισσότερο, πρώτα το 1965 με Timo Mäkinen στο τιμόνι και πάλι το 1967, που οδηγείται από Rauno Aaltonen.
Saint-Claude του Ράλι Μόντε Κάρλο 64 σε πρώτο στάδιο, που τη σκηνή για ένα αληθινό Δαβίδ εναντίον Γολιάθ ιστορία με μια συναρπαστική μάχη μεταξύ Bo Ljungfeldt σε ένα V8 τροφοδοτείται Ford Falcon και Paddy Hopkirk σε το Cooper. Ο τύπος μειονέκτημα τη στιγμή ήταν σχεδιασμένο για να εξομαλύνει την τεράστιες διαφορές ισχύος και βάρους των ανταγωνιστικών αυτοκινήτων.
Αυτό σήμαινε παρά Hopkirk τερματίζοντας 17 δεύτερα πίσω από Bo Ljungfeldt, Hopkirk, επικεφαλής της συνολικής βαθμολογίας. Για το 1,607-μέτρο Col de Turini, τμήμα Bo Ljungfeldt δημοσιεύτηκε το χρόνο της νηστείας, ωστόσο το θρυλικό χειρισμό Minis, σε συνδυασμό με Hopkirks ικανότητα οδήγησης σε επική ταχύτητες σε χιονισμένο κατάβαση τμήματα ήταν κάτι τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα απλά δεν θα μπορούσε να ταιριάξει.
Το Cooper S υπερασπίστηκε την ηγετική της θέση στους δρόμους του Μόντε Κάρλο και συνολική νίκη εξασφάλισε για το Cooper S. συμπαίκτες, Timo Mäkinen τερμάτισε τέταρτος και Rauno Aaltonen έβδομη συνολική.
Το 1965, αυτή τη φορά οδηγείται από Tim Mäkinen, Cooper S έτρεξαν να νίκη και πάλι σε ορισμένες από τις χειρότερες συνθήκες ποτέ μάρτυρες για το Monte. Το Cooper S προστεθεί γρύλισμα από τον κινητήρα της διευρυμένης τώρα 1275cc έδωσε επαρκείς γρύλισμα για τα ανηφορικά στάδια. Η φινλανδική οδηγού και συνοδηγού Paul Πάσχα κέρδισε πέντε από τις έξι ειδικές διαδρομές για το τελευταίο σκέλος του αγώνα, και παρέμεινε η ποινή χωρίς βαθμούς ποινής για το σύνολο της φυλής.
Οι τρεις σωματοφύλακες (Hopkirk, Mäkinen, Aaltonen) όπως ήταν γνωστή με αγάπη αρχικά τοποθετήθηκαν πρώτο, δεύτερο και τρίτο στη διαδήλωση 1966, αλλά αργότερα είχαν αποκλειστεί από το γαλλικό δικαστές, όπως οι τέσσερις επιπλέον προβολείς που τοποθετούνται στα κάγκελα θερμαντικών σωμάτων από το Mini Coopers βρέθηκαν να αποτύχει με γαλλική homologation κανόνες.
Citroen Οδηγός Pauli Toivonen διστακτικά αποδεκτή η κοίλη νίκη αλλά ορκίστηκε να ποτέ μην οδηγείτε για Citroen και πάλι. Το mini ήταν πίσω στην καταπολέμηση της μορφή σε 67 και κέρδισε το τρίτο και τελευταίο Ράλι Μόντε Κάρλο κυβερνήτες Rauno Aaltonen.