Llinyn 2012 roedd tymor NASCAR yn annisgwyl, wrth gwrs, ac mae mwy ar y blaen yn 2013

Yn sicr un o'r datblygiadau mwyaf syfrdanol o 2012 oedd brad Keselowski (dde) pencampwriaeth y Cwpan sbrint gyrfa gyntaf. Y teitl hefyd oedd y cyntaf i'w berchennog tîm, Roger Penske.

Mae tymor Cwpan sbrint NASARETH 2012, fel pob un arall sydd wedi ei ragflaenu, wedi cael cyfran o eliad a rhwystredigaeth, llwyddiant a methiant a mesur da o ddatblygiadau annisgwyl.
Hefyd, roedd gan 2012 beth neu ddau dim un ohonom erioed wedi gweld o'r blaen, ac yn annhebygol o weld eto. Juan Pablo Montoya yn dod ar draws gyda sychwr jet yn Daytona daw i'r meddwl yma.
Yn bennaf mewn cystadleuaeth y gwelon ni yr annisgwyl, yr anarferol, llwyddiant a methiant – Wel, efallai, nid methiant cyfan ond yn sicr perfformiadau nad oedd yn byw i fyny i'r disgwyliadau.
A gwelsom hefyd berfformiadau a oedd yn codi heibio ein disgwyliadau.
Ceir o leiaf ddwy enghraifft o hyn a'm barn i yw mai'r mwyaf nodedig yw'r perfformiad cyffredinol, Breakout gan Michael Waltrip Racing.
Nid yw rhanbarth erioed wedi cael ei ystyried yn dîm caliber (Rwy'n siŵr y bydd Aelodau'r tîm yn anghytuno). Felly, er mwyn iddo osod dau yrrwr yn y Chase a chael un yn mwynhau tymor "comeback" i orffen yn ail yn y pwynt olaf, mae'r lleoliad yn rhywbeth annisgwyl iawn.
Daeth Clint Bowyer draw i rhanbarth oddi wrth Richard Childes Racing, symudiad oedd ei angen oherwydd diffyg nawdd ac a ddaeth i ben perthynas saith mlynedd.
Bowyer fydd y cyntaf i ddweud wrthych nad oedd ganddo unrhyw syniad beth yr oedd yn ei gael ei hun ynddo.
Nid oedd yn gwybod fawr ddim yn rhanbarth a dim synnwyr o ba gyfeiriad y byddai'r tîm yn mynd.
Roedd Bowyer wedi ennill pum ras yn ystod ei gyfnod gyda RCR a'i wneud yn y 10 uchaf mewn pwyntiau mewn tri o bum tymor.
Felly, nid oedd ond yn naturiol ei fod yn meddwl tybed a allai fynd at berfformiadau o'r fath fel y dyn newydd yn rhanbarth.
Wel, fe wnaeth – ac wedyn rhai.
Enillodd Bowyer dair ras, yn hawdd ei wneud y Chase ac yn y cartref, digwyddiad olaf y tymor, gorffennodd yn ail i Jeff Gordon.
Galluogodd hynny iddo ysgafnhau heibio Jimmie Johnson i gymryd yr ail le yn yr arwynebau pwyntiau. Nid ei orffeniad gorau i yrfa yn unig oedd hynny, ond yr uchaf erioed i gael ei gyflawni gan yrrwr rhanbarth.
I ategu camp Bowyer, rhanbarth teallat Martin truex JR., oedd hefyd yn gwneud y pwynt.



Efallai i un o'r perfformiadau mwyaf siomedig o 2012 gael ei roi gan Tony Stewart. Nid oedd champ Cwpan sbrint 2011 erioed wedi dadlau dros deitl yn y tymor aeth heibio.

Roedd yn siomedig na enillodd ras na gorffeniad yn uwch nag 11^Bwydo yn y lle, ond roedd yn gymwys ar gywydd y 10-ras "playoff" ac y tro cyntaf ers 2007 a'r tro cyntaf gyda rhanbarth.
Mae perfformiad rhanbarth yn 2012 yn dangos yn glir ei fod yn d ' m ar gynnydd. Yn fwy na hynny, roedd yn goresgyn llawer o'r farn braidd yn fas yr oedd y rhan fwyaf o sylwedyddion wedii mynegi dros y blynyddoedd diwethaf.
Ar gywydd 2013 Mae tasg y t ' m yn syml: Casglwch y momentwm a'i ddefnyddio i greu tymor gwell.
Rwy'n un o lawer a awgrymodd na fyddaiu'r owner t'm Roger Penske a gyrrwr brad Keselowski yn gystadleuydd mewn pencampwriaeth yn 2012.
Wediy cwbl, er ei holl ymdrechion gyda rhai oedd yn gyrru ac yn gweithio iddo, nid oedd erioed wedi hawlio teitl.
A Keselowski? Nid oedd ond mewn i drydydd tymor full o gystadlu Cwpan sbrint, i fferam gyd gyda Penske.
Fel rwyf wedi dweud fwy nag unwaith efallai y dylem llwyd wedi ei weled yn dod. Drwy hynny yr wyf yn ei olygu, roedd y awdurdod cymwysterau Keselowski fel gyrrwr wedi gwellayw gyson ers ei undeb â Penske.
Yn 2011 enillodd Keselowski dair ras a cronnodd 14 o orffeniadau top-10 i bweru ei ffordd i mewn i bumed lle yn y safleoedd point of entry olaf.
Roedd yr hyn a wnaeth yn 2012 yn syml: llwyddodd i wella. Enillodd bum gwaith gyda 23 o orffeniadau ymhlith y 10 uchaf. Roedd yn gyson ymhlith yr arweinyddion point of entry a seliodd y bencampwriaeth yn y cartref.
Er mai ychydig oedd yn credu y byddai'n ôl digwydd, enillodd Penske ei deitl cyntaf ar gywydd Cwpan sbrint a daeth Keselowski yn drydydd gyrrwr yn unig i ennill pencampwriaeth yn e dryidyddd tymor full. Dale Earnhardt a Jeff Gordon oedd y lleill.
Er bod Penske wedi gadael Dodge ar gyfer Ford, ni fydd unrhyw un yn diystyru keselowski yn 2013. Gan ei fod ar gywydd pob t ' m yn y tymor sydd i ddod os gall rasys Penske addasu'n gyflym i'r Ford newydd, does dim rheswm i reolaidd na all Keselowski ewneud yn ddau yn olynol.
MaeYn ymddangos yn od dweud, ond yn zl ei safonau, fe allai Hendrick Motorchwaraeon fod wedi cael tymor gwell.
Ddim yn fy ngwneud i'n anghywir. Roedd yr hyn a gyflawnodd yn arwyddocaol. Roedd yn cael pob un o blith i bedwar t'm yn y ras, roedd un yrrwr, siap pum math Johnson, yn gorffen un point of entry allan o'r ail le ac AB enillodd bob un o'r pedwar rasys.
Ond gydag ychydig gyffwrdd o ffortiwn yma ac acw, gallasai llwyd yn dda i Hendrick.
Roedd disgwyl i kasey Kahne, er enghraifft, ffynnu. Fe enillodd ddwy ras ond roedd hynny yw llai na'r disgwyl. Bynnag., gorffennodd bedwaredd gyrfa-uchel mewn pwyntiau.
Kahne rhowch ail hanner cadarn yn ei'n gilydd i ennill un o ddau gardiau gwyllt Chase. Yna, fe raliodd o 11eg i bedwerydd yn y Cymru 10 ras.
Gyda gorffeniad cryf hwnnw, gallai Kahne fod yn gystadleuydd y tymor nesaf.
Ond o'r holl yrwyr hendrick-neu bron unrhyw yrrwr, am y mater hwnnw-Roedd Dale Earnhardt JR. yn cael tymor 2012 dramatig.
Roedd yn raid iddo gael ei lesteirio dros y casgliad. Mae'r o gyfergyd yn ei wthio am ddwy ras, gan ddileu unrhyw obeithion am deitl. Bynnag gafodd, fe a'i orau yn wyth mlynedd, yn ei dymor gorau yn hendrick a'i.
Cyn y Cerwch, JR y ^ ' Earnhardt. Nid yn unig yn hawdd gwneud y maes ond roedd yn gystadleuydd pwysig yn y bencampwriaeth.
Enillodd am y tro cyntaf mewn pedair blynedd ac roedd yn y tri uchaf ym mhwyntiau'r rhan fwyaf o'r tymor ac arweiniodd y lle am bythefnos ym mis Awst.
Mae'r "genedl iau" adnabyddir yr atgyfodiad JR yn 2012 ac nid oes gennyf amheuaeth ei fod yn gobeithio ac bethau gwell 2013. A dweud y gwir, ni fyddwn yn synnu pe baent yn eu cael.
Pethau eraill a allai fod wedi codi codi ein aeliau yn 2012 oedd y lackluster-yn zl UE Safonau-perfformiadau gan Carl Edwards a Tony Stewart, y champ 2011. Cyfrwch arnynt fel dau gwpan yn chwilio am adbrynu yn 2013.
Fel y bu erioed, mae ein NASCAR bob amser yn awyddus i weled beth allai esblygu mewn tymor i ddod.
Mae digon ar y fwydlen: sut fydd gwelwch, NASCAR, yn addasu i fodelau 2013 newydd? All rhai gyrwyr, fel Joey Logano a Matt Kenseth, addasu gyda thimau newydd? A oes upstart ymgeisydd arall ar gael eto? A fyddwn ni rai o'r o cyn-filwyr yn dychwelyd i'r prescription fuddugol?
Mae mwy, wrth gwrs, llawer mwy.
Yn y pendraw, mae disgwyl yn disgwyl yn ddau beth sy'n gwneud hwyl NASCAR-yn bur ac yn syml.
Ar nodyn personal, diolch i bob un nos sydd wedi ymweld â ychwaraeon modur wedi eu datgysylltu dros y blynyddoedd. Gobeithio eich bod wedi cael eich diddanu a ch notice.
Cynhwysir newydd yn ailafael yn y cyntaf o 2013. Hyd hynny, dymuniadau gorau am Nadolig llawen a blwyddyn newydd dda!

Certainly one of the most surprising developments of 2012 was Brad Keselowski’s (right) first career Sprint Cup championship. The title was also the first for his team owner, Roger Penske.

The 2012 NASCAR Sprint Cup season, like all others that have preceded it, had it share of elation and frustration, success and failure and a good measure of surprising developments.
Also, 2012 had a thing or two none of us had ever seen before, and are unlikely to see again. Juan Pablo Montoya’s fiery encounter with a jet dryer at Daytona comes to mind here.
It was mostly in competition that we saw the unexpected, the unusual, success and failure – well, perhaps not entire failure but certainly performances that did not live up to expectations.
And we also saw performances that soared past our expectations.
There are at least two examples of this and my opinion is that the most notable is the overall, breakout performance by Michael Waltrip Racing.
MWR has never been considered a championship caliber team (I’m sure team members will disagree). So for it to place two drivers in the Chase and have one enjoy a “comeback” season to finish second in the final point standings is something very much unanticipated.
Clint Bowyer came over to MWR from Richard Childress Racing, a move necessitated by a lack of sponsorship and which ended a seven-year relationship.
Bowyer will be the first to tell you that he really had no idea what he was getting himself into.
He knew hardly anyone at MWR and no sense of which direction the team would go.
Bowyer had won five races during his tenure with RCR and made it into the top 10 in points in three of five seasons.
Therefore, it was only natural that he wondered if he could approach such performances as the new man at MWR.
Well, he did – and then some.
Bowyer won three races, easily made the Chase and at Homestead, the final event of the season, he finished second to Jeff Gordon.
That allowed him to ease past Jimmie Johnson to take second place in the point standings. That was not only his career-best finish, it was the highest ever achieved by a MWR driver.
To compliment Bowyer’s achievement, MWR teammate Martin Truex Jr., also made the Chase.

Attachment 4030 Attachment 4031

Perhaps one of the most disappointing performances of 2012 was given by Tony Stewart. The 2011 Sprint Cup champ never contended for a title in the past season.

He was disappointed that he did not win a race or finish higher than 11^th in the standings, but he did qualify for the 10-race “playoff” for the first time since 2007 and the first time with MWR.
MWR’s performance in 2012 clearly indicates it is a team on the rise. More than that, it overcame much of the rather shallow opinions most observers had expressed over recent years.
For 2013 the team’s task is simple: Gather the momentum and use it to create a better season.
I am one of many who suggested that team owner Roger Penske and driver Brad Keselowski would not be a championship contender in 2012.
After all, despite all his efforts with those who drove and worked for him, he had never claimed a title.
And Keselowski? He was in only his third full season of Sprint Cup competition, all with Penske.
As I’ve said more than once maybe we should have seen it coming. By that I mean, Keselowski’s credentials as a driver had steadily improved since his union with Penske.
In 2011 Keselowski won three races and accumulated 14 top-10 finishes to power his way into fifth place in the final point standings.
What he did in 2012 was simple: He got better. He won five times with 23 finishes among the top 10. He was constantly among the point leaders and sealed the championship in Homestead.
Although few thought it would happen, Penske won his first Sprint Cup title and Keselowski became only the third driver to win a championship in his third full season. Dale Earnhardt and Jeff Gordon were the others.
Even though Penske has left Dodge for Ford, no one will overlook Keselowski in 2013. As it is for every team in a coming season if Penske Racing can adapt quickly to the new Ford, there’s no reason to think Keselowski can’t make it two in a row.
Seems odd to say, but by its standards, Hendrick Motorsports could have had a better season.
Don’t get me wrong. What it accomplished was significant. It put all four of its teams in the Chase, had one driver, five-type champ Johnson, finish a single point out of second place and all four drivers won races.
But with a little touch of fortune here and there, it could have been better for Hendrick.
Kasey Kahne, for example, was expected to flourish. He did win two races but that was fewer than most expected. However, he finished a career-high fourth in points.
Kahne put together a solid second half to earn one of two Chase wildcards. He then rallied from 11th to fourth in the 10-race playoff.
With that strong finish, Kahne might be a contender next season.
But of all the Hendrick drivers – or almost any driver, for that matter – Dale Earnhardt Jr. had a most dramatic 2012 season.
He had to be frustrated over the conclusion. A pair of concussions sidelined him for two races, eliminating any title hopes. However, Earnhardt Jr. had his best season at Hendrick and his best in eight years.
Prior to the Chase, Earnhardt Jr. not only easily made the field but was a serious championship contender.
He won for the first time in four years and was in the top three in points most of the season and led the standings for two weeks in August.
The “Junior Nation” recognized Earnhardt Jr.’s resurgence in 2012 and I have no doubt it hopes for better things in 2013. Frankly, I would not be surprised if it got them.
Other things that might have raised our eyebrows in 2012 were the lackluster – by their standards – performances by Carl Edwards and Tony Stewart, the 2011 champ. Count on them as two guys looking for redemption in 2013.
As it has always been, NASCAR fans are always eager to see what might evolve in a coming season.
There’s plenty on the menu: How will teams, and NASCAR, adapt to new 2013 models? Can certain drivers, like Joey Logano and Matt Kenseth, adapt with new teams? Is there yet another upstart contender out there? Will we some of the veterans return to winning form?
There’s more, of course, a lot more.
In the end, anticipation and expectation are two things that make NASCAR fun – pure and simple.
On a personal note, thanks to all of you who have visited Motorsports Unplugged over the years. Hopefully you have been entertained and informed.
New content resumes at the first of 2013. Until then, best wishes for a Merry Christmas and a Happy New Year!