Сучасныя сілавыя агрэгаты ўяўляюць сабой сукупнасць даволі складаных механічных сістэм з вялікай колькасцю электронікі. Зыходзячы з гэтага, дыягностыка самага простага рухавіка часта бывае вельмі абцяжараная. Для правядзення дыягностыкі выкарыстоўваецца вялікі камплект абсталявання, так і комплекс работ часам бывае вельмі аб'ёмны. Разгледзім працэс дыягностыкі больш падрабязна.
Порядок диагностики современного двигателя-diagnostika-avtomobilya-jpg
Усе вопытныя рамонтнікі звычайна пачынаюць праверку рухавіка з правядзення кампутарнай дыягностыкі. У ходзе апытання электронікі з дапамогай спецыяльнага сканара вырабляецца тэставанне ўсіх асноўных датчыкаў і праверка працы сілавы ўстаноўкі ў рэжыме рэальнага часу. Як паказвае практыка, каля 70% няспраўнасцяў ўсіх сучасных рухавікоў ставіцца менавіта да праблем з іх электроннымі кампанентамі.
Калі ў ходзе правядзення кампутарнай дыягностыкі памылак і адхіленняў не назіраецца, можна пераходзіць да візуальнага тэставання. У ходзе візуальнай дыягностыкі перш за ўсё правяраецца свячны група. Звычайна па стане свечак можна даць вельмі вычарпальную інфармацыю аб працы сілавога агрэгата. Дэмантаваныя свечкі павінны быць светла-карычневага адцення, з раўнамерным нагарам. Калі на свечцы прысутнічае чорны нагар небудзь нагар размешчаны нераўнамерна — гэта паказвае на пэўныя збоі ў працы сілавы ўстаноўкі і яе кампанентаў. Акрамя гэтага, па прысутнасці алею на свечках запальвання можна зрабіць выснову аб зношанасці шатунно-поршневай групы.
Пасля дэмантажу свечак звычайна правяраецца стан усіх прывадных рамянёў і кут апярэджання запальвання. Для гэтага рэмень газаразмеркавання ўстанаўліваецца спецыяльным чынам і параўноўваюцца яго пазнакі. Дадзеная працэдура нічога канкрэтнага аб бягучай працы рухавіка не скажа, але яна будзе вельмі карысная ў ходзе далейшай эксплуатацыі.
Ўнутранае стан рухавіка вызначаецца і па каэфіцыенту кампрэсіі, замер якой вырабляецца пасля дэмантажу свячны групы. Кампрэсія ў кожным цыліндры рухавіка павінна быць не менш за 8 атмасфер. Акрамя таго, не павінна назірацца нераўнамернага зносу шатуно-поршневай групы ў розных цыліндрах, што вызначаецца па моцным перападам кампрэсіі. У адваротным выпадку немагчыма чакаць паўнавартаснай і працяглай працы сілавога агрэгата, ды і цяжкасці з запускам на «халодную» гарантаваныя. Аднак калі кампрэсія ўпала з прычыны працяглай стаянкі аўтамабіля (г. зн. залягання поршневых кольцаў), яе можна падняць з дапамогай спецыяльных прысадак, заливаемых ў свячныя адтуліны.
Завяршае комплекс дыягнастычных работ замер складу выхлапу, які выконваецца з дапамогай спецыяльнага прыбора — газааналізатар. У ходзе дадзенай працы дасведчаны майстар можа вызначыць досыць дакладны расход паліва, прысутнасць подсосов старонняга паветра, якасць працы сістэмы ўпырску, стан каталітычнага нейтралізатара і цэлы шэраг іншых параметраў. Замер складу сумесі карысна вырабляць не толькі ў ходзе дыягностыкі, але і ў ходзе правядзення тэхнічнага абслугоўвання машыны.
Для правядзення дыягностыкі рухавіка існуе і шэраг іншых прыбораў, якія выкарыстоўваюцца толькі ў пэўных выпадках. Гэта осцилограф і мототестер. З іх дапамогай праводзіцца дэталёвая дыягностыка электронікі, праверка датчыкаў і замеры, якія паступаюць імпульсаў. Дадзеныя прыборы валодаюць вельмі высокай адчувальнасцю і ў стане замерыць імпульс шырынёй аж да некалькіх милливольт. Гэта, аказваецца, вельмі карысна пры правядзенні «складанай» дыягностыкі сучасных сілавых установак.