Thread: Mini Cooper S, Rajd Monte Carlo - obraz specjalne

W tym roku przypada 50 lat od Mini Cooper S odbyła swoje pierwsze zwycięstwo w Rajdzie Monte Carlo. W tym roku przypada 50-lecia Mini Cooper S, biorąc jego pierwsze zwycięstwo w Rajdzie Monte Carlo. Triumf poszedł skromnym Mini i jego kierowca, Paddy Hopkirk, stałe miejsce w historii międzynarodowych motorsport.
Klasyczny Mini zadebiutował w 1959, napędzany silnikiem serii 850cc rozwijających się tylko 34bhp. To był John Cooper, który pierwszy zauważył, że doskonałą charakterystykę Minis dał prawdziwe wyścigi potencjał; brakuje tylko była moc.
W 1963 roku rozpoczęto Cooper S, zyskuje znaczne przyspieszenie energii od początku Cooper modeli. Kiedyś BMC serii silnika; Jednak jego pojemność wzrosła do 1071cc, czyli 70bhp i prędkość 90 km/h. Modyfikacje oznaczało, że wreszcie miał grunt do wygrania.
Powiązanie z legendarnego rajdowy Paddy nauczanie i Cooper S do dziś pozostaje jednym z najlepszych partnerstwa w historii sportów motorowych.
Mini małe wymiary, niska waga i ostry obsługi oznacza, że co brakowało mocy sama liniową, zrobiło się w rogach. Cooper S był pilotowany do zwycięstwa w Rajdzie Monte Carlo dwa razy więcej, po raz pierwszy w roku 1965 z Timo Mäkinen za kierownicą i ponownie w 1967 roku, prowadzony przez Rauno Aaltonen.
Pierwszy etap do Saint-Claude 64 Rajdu Monte Carlo, zestaw sceny prawdziwe David przeciw Goliata opowieść o bitwach między Bo Ljungfeldt w V8 zasilany Ford Falcon i Paddy nauczanie w Cooper. Formuła utrudnienia w tym czasie została sformułowana w celu nawet ogromne różnice w zakresie zasilania i masy samochodów konkurencyjnych.
Oznaczało pomimo nauczanie kończąc 17 sekund za Bo Ljungfeldt, nauczanie prowadził w klasyfikacji generalnej. Na 1,607-metrowy Col de Turini, sekcji, Bo Ljungfeldt napisali czczo czas, jednak obchodzenie legendarnego Minis, w połączeniu z Hopkirks zdolność do jazdy w epickiej prędkości na snowy zjazdy było coś, czego większych samochodów po prostu nie mógł dopasować.
Cooper S bronił jej prowadzić po ulicach Monte Carlo i ogólnie zwycięstwo zostało zabezpieczone dla kolegów z drużyny Cooper S., Timo Mäkinen zajął czwarte miejsce i Rauno Aaltonen siódmego ogólnego.
W 1965 roku tym razem przez Tim Mäkinen, Cooper S ścigał się do zwycięstwa w niektórych z najgorszych warunkach kiedykolwiek świadkiem na Monte. Cooper S dodaje, grunt z silnikiem teraz powiększone 1275cc dał mu odpowiedni grunt pod górę etapach. Fiński kierowcy i współkierowcy Paul Easter wygrał pięć z sześciu odcinków specjalnych w ostatnim etapie rajdu i pozostał kary bez żadnych punktów karnych dla całego wyścigu.
Trzech muszkieterów (nauczanie, Mäkinen, Aaltonen) jak one były pieszczotliwie początkowo zostały wprowadzone po raz pierwszy, drugi i trzeci w 1966 roku rajd, ale później zostały zdyskwalifikowane przez francuskich sędziów, jak cztery dodatkowe reflektory montowane na chłodnicy Mini Coopers stwierdzono awarię z reguły francuski homologacja.
Citroen Sterownik Pauli Toivonen niechętnie akceptowane pustych zwycięstwo, ale obiecał nigdy ponownie dysk dla Citroen. Mini był z powrotem na walki formy w 67 i zdobył swój trzeci i ostatni Rajd Monte-Carlo pilotowany przez Rauno Aaltonen.