Llinyn Mini Cooper S yn Rali Monte Carlo-llun arbennig

Eleni mae'n 50 mlynedd ers i'r Mini Cooper S gymryd ei buddugoliaeth gyntaf yn rali Monte Carlo. Mae eleni yn nodi 50 mlynedd ers i'r Mini Cooper S gymryd ei buddugoliaeth gyntaf yn rali Monte Carlo. Aeth y fuddugoliaeth ymlaen i roi'r Mini diymhongar a'i yrrwr, Paddy Hopkirk, lle cadarn yn hanes chwaraeon modur rhyngwladol.
Gwnaeth y clasur Mini ei ymddangosiad cyntaf ym 1959, wedi'i bweru gan beiriant cyfres A 850cc sy'n datblygu dim ond 34bhp. John Cooper a sylwodd gyntaf fod nodweddion trin rhagorol Minis yn rhoi potensial rasio go iawn iddo; Yr unig beth oedd yn ddiffygiol oedd pŵer.
Ym 1963, lansiwyd y Cooper S, gan ennill hwb sylweddol o bŵer o fodelau Cooper cynnar. Defnyddiodd injan BMC A-Series; fodd bynnag, cynyddwyd ei gapasiti i 1071cc, sy'n golygu 70bhp a chyflymder uchaf o 90mya. Roedd yr addasiadau'n golygu bod ganddo'r grunt i ennill o'r diwedd.
Mae'r pâr o'r gyrrwr rali chwedlonol Paddy Hopkirk a'r Cooper S yn parhau hyd heddiw un o'r partneriaethau gorau yn hanes chwaraeon moduro.
Roedd dimensiynau bach y Mini, pwysau isel a thrin miniog yn golygu bod yr hyn nad oedd ganddo bŵer llinell syth, roedd yn gwneud yn iawn am yn y corneli. Peilotwyd y Cooper S i fuddugoliaeth yn rali Monte Carlo ddwywaith mwy, yn gyntaf yn 1965 gyda Timo Mäkinen wrth yr olwyn ac eto yn 1967, wedi'i yrru gan Rauno Aaltonen.
Y cam cyntaf i Saint-Claude o rali 64 Monte Carlo, gosododd yr olygfa ar gyfer stori wir David yn erbyn Goliath gyda brwydr wefreiddiol rhwng Bo Ljungfeldt mewn V8 powered Ford Falcon a Paddy Hopkirk yn y Cooper. Lluniwyd y fformiwla anfantais ar y pryd i hyd yn oed allan y gwahaniaethau enfawr mewn pŵer a phwysau ceir oedd yn cystadlu.
Golygai hyn er i Hopkirk orffen 17 eiliad y tu ôl i Bo Ljungfeldt, Hopkirk arweiniodd y safleoedd cyffredinol. Ar y 1,607 metr Col de Turini, postiodd adran Bo Ljungfeldt yr amser cyflym, fodd bynnag, roedd y trin chwedlonol Minis, ynghyd â gallu Hopkirks i yrru ar gyflymder epig ar yr adrannau lawr allt eira yn rhywbeth na allai'r ceir mwy gyfateb yn syml.
Amddiffynnodd y Cooper S ei harweiniad trwy strydoedd Monte Carlo a sicrhawyd buddugoliaeth gyffredinol i gyd-chwaraewyr Tîm Cooper S. Gorffennodd Timo Mäkinen yn bedwerydd a Rauno Aaltonen yn seithfed yn gyffredinol.
Yn 1965, y tro hwn a yrrwyd gan Tim Mäkinen, rasiodd y Cooper S i fuddugoliaeth eto yn rhai o'r amodau gwaethaf a welwyd erioed ar y Monte. Ychwanegodd y Cooper S grunt o'i injan 1275cc sydd bellach wedi'i helaethu yn rhoi grunt digonol iddo ar gyfer y camau i fyny'r allt. Enillodd y gyrrwr a'r cyd-yrrwr o'r Ffindir, Paul Easter, bump o'r chwe chymal arbennig ar gymal olaf y rali, ac arhosodd yn gosb yn rhydd o unrhyw bwyntiau cosb am y ras gyfan.
Gosodwyd y tri Musketeers, (Hopkirk, Mäkinen, Aaltonen ) fel y'u gelwid yn annwyl i ddechrau yn gyntaf, yn ail ac yn drydydd yn rali 1966,ond fe'u datgymhwyswyd yn ddiweddarach gan y beirniaid Ffrengig wrth i'r pedwar penolau ychwanegol a osodwyd ar grille rheiddiadur y Mini Coopers fethu â rheolau homologeiddio Ffrengig.
Citroen derbyniodd y gyrrwr Pauli Toivonen y fuddugoliaeth wag yn anfoddog ond fe wnaeth addo peidio byth â gyrru am Citroen eto. Roedd y mini yn ôl ar ffurf ymladd yn 67 ac enillodd ei thrydedd rali Monte-Carlo a beilotwyd gan Rauno Aaltonen.