Draad: Jim Hunters lange, toegewijde carrière In NASCAR verdient zijn plaats In de NMPAs Hall

Jim Hunter van een lange genoten nl carrière in vele succesvolle rollen ontmoette NASCAR nl een paar van zijn speedways. Hij is de gekozen tot de NMPA Hall of Fame.

Voordat ik u over mijn 1998, de laat sterven Jim Hunter, een van de nieuwste van de nationale březen Motorsports Press Association Hall of Fame vertellen, wil ik een korte geschiedenisles.
Er was een tijd – mijn tijd wanneer voordat regelmatige NASCAR Mediadekking Novy is non-existent.
In tegenstelling tot vandaag, als het ging om dekking, Kranten zwaaien gehouden. Radio is niet schelen televisie nl intermitterende. Nl als u kunt eenvoudig bepalen, cyberspace was ongehoord.
Dus oogstte meeste van hun fans nieuws van de sectie van de woonplaats krant sport. Nou, laat me dat is dat schoffel fans ten zuiden van de Dixonlijn kreeg Mason-hun nieuws wijzigen.
Dus was een schrijver-motorsports zuidelijke een natuurlijk niet voor sterven een krant Indianapolis werkte-een waardevolle vent, niet alleen voor zijn, maar ook voor lezers NASCAR.
Er waren enkele van hen. Het nieuws dat ze gemeld was meestal over de nummers van hun woonplaats. Elke rekening van evenementen NASCAR ouderlingen gepresenteerd werd, zwanger, deur nieuwsagentschappen.
In de jaren 1960s waren de kranten sterven onontbeerlijk dat een geacht NASCAR dekking gelegen in Daytona Beach, Atlanta, Charlotte, Columbia, Florence, Spartanburg, Roanoke, Greensboro, nl, in een iets mindere mate, Birmingham, Greenville, nl Bristol.
Hun motorsports schrijvers bedekt de lokale ijverig evenementen, schreef functies nl commentaar aangeboden. Maar zij niet hiel ver zwerven.
Hun niet schelen papieren om te betalen voor uitgebreide dekking.
Hunter kwam uit de Universiteit van Zuid-Carolina, waar hij een voetbal ' wide receiver nl naar voren gekomen, als een schrijver voor de sport Columbia papier.
In zijn dagen als een journalist motorsports was Hunter een bekend figuur in de garage ruimte die zou kunnen van aanspraak vriendschap ontmoette dergelijke legendes als David Pearson (rechts maken).

Onder andere maakte hij deel uit van de motorsports-beat. Ik ben niet zeker hoe aanvaard dat hij op het eerste, maar ik weet dat hij werd één van de meest ondernemende schrijvers van Columbia.
Geloofde Hij niet iets anders dan in zijn beste te geven. Hoe kan ik weten? Zoals ik al zei, was hij ondernemende. Voor hem, die betrekking hebben op een race was dat een ding-maar te rapporteren en zijn volk voice-over NASCAR was een andere, maar zelfs belangrijke, deel van de baan.
Hunter eenmaal de nacht doorgebracht in Darlington's beruchte om een bestand van infield is een stuk over de ervaring.
"Als ik herinner me, ik niet doen een bijzonder goede baan," zei hij.
Nou, dat is enigszins begrijpelijk is wanneer u niet bereid zijn voor de hele nacht feesten, die ik zou kunnen toevoegen, Hunter was. Niettemin, deed hij het.
Zoals ingedrukt op tijd werd een werkende partner Hunter ontmoette de late Joe Whitlock. Samen vormden ze een sfeer "" sterven als bedrijf een meer dan voldoende tandem, nieuws nl naam entertainment voldaan voor de lezers van hun tijd.
Iedereen in het gebied garage wist kip.
Nee, ze waren niet de pioniers van NASCAR dekking. In plaats voorbeeld, werden zij vernieuwers.
Toen ik voor het eerst in de medio-Hunter jaren ' 70 ontmoette was hij naar verhuisde Atlanta.
Ik was nieuw, maar hij me nooit beschouwd als een parvenu. Was ik zijn Eerder bestond. Hij bood advies, verhalen nl nooit the vertelde dat ik misschien in over mijn belangrijkste was.
Ik heb naar geluisterd elk woord, die hij zei.
Hunter, samen ontmoette de late Dick Thompson, de directeur van de op Martinsville Speedway public relations, adviseerde meer dan eens dat mij de beste verhalen in de autosport niet zijn afkomstig van de gebeurtenissen. Zij kwamen uit het volk.
Hunter schoof op, en ik zou kunnen toevoegen, ten voordele van zijn carrière. Hij werd de public relations director bij Darlington, Talladega NASCAR nl zelf.
Hij uitgegroeid tot een rol als voorzitter van Darlington nl vervolgens tot de steeg vicepresident van public relations voor van voor NASCAR positie wanneer hij zijn op 29 oktober 2010 na een jarenlange strijd ontmoette kanker doorgegeven.
Professionele hele leven Zijn ingebed was in NASCAR.
Maakte het niet uit Maar welk standpunt hij gehouden. Hij was zelf altijd. Er was geen gevoel van eigendunk, van superioriteit geen lucht.
Een deksel van de media werd aan hem, iemand van belang. Waarom? Eenvoudig. Hij had een geweest. Hij wist wat de baan geleid tot; Wat de omroep/schrijver nodig.
Hij was zo gemakkelijk beschikbaar. Hij was altijd een bron van informatie. Ik weet van wanneer hij zou keren ontelbare komen in de media centers, zitten nl antwoord op elke vraag vroeg voor hem en hij deed het goed in het tijdperk van het Internet en sociale media.
Hij vloog eens van Daytona Beach naar Concord, N.C., gewoon om te zorgen voor mij een interview ontmoette.
Ik reed eenmaal voor een ander Darlington naar interview, nl hij erop stond dat we samen lunchen-die was op een hete hond staan. Maar het leek te zijn zonder pretentie zelf, de natuurlijke ding om te doen.
Hij nam zijn altijd oproepen van toen hij kon de media. Wanneer hij niet kon, keerde hij terug hen.
Als een lange tijd 1998 kon ik altijd voldaan scherts zoom-en ik was niet alleen. Ik was een van de weinigen noemde hem sterven 'Great White Hunter.' Ja, was het onzin. Onder ons, Maar we wisten, wat het vertegenwoordigd.
Herinnering dierbaarste aan Mijn gebeurde enkele jaren geleden Hunter bij zijn hoofdkwartier in Daytona.
Ik er kwam een paar mensen die waren op zoek naar de NASCAR helpen voor een beweging PictureProject, dat ik zou kunnen toevoegen, nog in volle gang is.
Toen zij vertelde geraadpleegd Hunter hij hen sterven ik beschouwd als iets voor de hand liggende. Zei Hij: "kun je deze weten We film met ons van zonder ons. Wij zouden liever u doen ontmoet ons."
Vervolgens zei hij:
Je bent "gelukkig zeer Steve Waid aan boord gehaald hebben Ik kan u u verzekeren dat is een goede zaak. Iedereen kent hem. "Iedereen houdt hem.
Ja, het was PR. Ja, hij deed zijn werk. Echter toen hij zei het dat er een aanzienlijk verschil-keek ik was hij in de ogen als recht om te zeggen betekende hij mij elk woord.
Ik ben nooit vergeten woorden sterven.
Niet uit de toen ik voor mijn dagen benen zocht als journalist en toen ik die werd, zal ik ooit.
De NMPA heeft een nette keuze gemaakt voor de Hall of Fame.
Waarom?
Niet omdat Jim Hunter mijn nl vele anderen was 1998.
Integendeel, het is omdat het heeft gekozen een man wiens ultieme leven werk en toewijding aan de sport zelf waren.
En het is zo veel beter.