موضوع با وجود سال گذشته ، جف گوردون هنوز هم انگیزه برای برنده شدن

جف گوردون بیش از 20 سال است که شورولت را برای هندریک موتوراسپورت رانندگی می کند. در آن زمان او 87 مسابقه و چهار قهرمانی را به دست آورد.

ساحل دیتونا، فلوریدا. - این حکایت مربوط به 21 سال پیش است.
من و دوستم تام هیگینز در یک مهمانی کوکتل برگزار شده توسط شارلوت موتور اسپیدوی شرکت کردیم - این در دورانی بود که پیست ها چنین کارهایی انجام می دادند - و ما در بار پارک کردیم.
یک بچه با صورت نوزاد با سبیل نازک وارد شد. البته ما می دانستیم که او کیست. او جف گوردون بود، یک بازیکن مسابقه 20 ساله که توسط مالک تیم ریک هندریک ربوده شد و در آستانه شروع حرفه ای در جام وینستون نسکار بود.
«سلام، آقای هیگینز. سلام آقای وید،" او مودبانه گفت.
قبل از اینکه بتوانیم به او بگوییم که ما را تام و استیو صدا کند، گوردون از متصدی بار یک کوکاکولا خواست. وقتی آن را دریافت کرد، پرسید:
«چقدر؟»
واضح بود که به همان اندازه که گوردون تازه کار در نسکار بود، در مهمانی های کوکتل بیشتر بود.
در آن زمان نه من و نه هیگینز - یا هیچ دیگری - هیچ تصوری از اینکه گوردون در نسکار چه خواهد شد، نداشتیم. ما نمی توانستیم این واقعیت را تصور کنیم که او حرفه ای بسیار موفق ایجاد می کند و به یکی از بزرگترین رانندگان تاریخ مسابقات اتومبیلرانی تبدیل می شود.
حرفه او بیش از دو دهه به طول انجامیده است. او تقریبا 42 سال سن دارد. او چهار بار قهرمان جام اسپرینت با 87 برد حرفه ای است. او متاهل و دارای دو فرزند است.
ممکن است فکر کنید که تا به حال، گوردون فرمان را رها کرده است، به خصوص که زمان زندگی شخصی او را تغییر داده است. با یک خانواده، او مسئولیت های بسیار بیشتری را دور از پیست دارد.
اما گوردون به مسابقه ادامه می دهد. هنوز هم با هندریک در یکی از طولانی ترین انجمن های رانندگان تیمی در تاریخ نسکار، او دوباره پرچم های شطرنجی و بله، پنجمین عنوان حرفه ای را تعقیب خواهد کرد.
گوردون گفت: "نه، باورم نمی شود." وقتی به آینه نگاه می کنم، چین و چروک و موهای خاکستری بیشتری می بینم، می دانم که مدتی گذشته است.
"من به برخی از آن عکس ها و چیزهای قدیمی نگاه می کنم. این یک سواری بوده است، لحظات بسیار سرگرم کننده، عالی و چالش برانگیز.
من چیزی متفاوت از روشی که در 20 سال گذشته بوده است نمی خواستم یا می خواستم."
و چرا او این کار را می کند؟ با توجه به لیست دستاوردهای خود، گوردون حرفه ای را شکل داده است که به خوبی موفقیت آمیز بوده است و مطمئنا او را در چندین تالار مشاهیر قرار خواهد داد.
اما گوردون هنوز تمام نشده است. و شاید یک سوال منصفانه این باشد: چرا؟
وقتی گوردون جوان 21 سال پیش به هندریک آمد، کمتر کسی می توانست حرفه بسیار موفقی را تصور کند.

گوردون به شما خواهد گفت که با وجود همه چیزهایی که به دست آورده است، بیشتر می خواهد.
او گفت: "من کتک خورده ام و کمی خودم را کتک زده ام که به اندازه 10 سال پیش رقابتی نیستم." مهم نیست که چه مدت در این ورزش بوده اید، وقتی اینگونه رقابتی هستید، مدیریت این انتظارات دشوار است.
"فشار بر من است تا بازی خود را افزایش دهم و آن سطح از ثبات و انگیزه و استعدادی را که داشتم حفظ کنم که مرا به این سطح رسانده و ما را به پیروزی و قهرمانی رسانده است."
منظور گوردون این است که او دوست دارد به نوعی به روزهایی بازگردد که راننده غالب نسکار بود.
به عنوان مثال ، از سال 1996 تا 1998 او 33 پیروزی شگفت انگیز را جمع آوری کرد و دو بار قهرمان شد.
آن را با سال های 2008-2012 مقایسه کنید، که در طی آن گوردون شش برد به دست آورد و واقعا هرگز برای کسب عنوان قهرمانی رقابت نکرد.
حقیقت این است که این یک رکورد خوب است - رکوردی که تعداد کمی از رانندگان می توانند با آن برابری کنند.
ممکن است به نظر برسد که یک راننده 42 ساله با دستاوردهایی که در 24 سالگی داشته است، مطابقت داشته باشد، اما گوردون فکر می کند که اگر هیچ چیز دیگری نباشد، می تواند به آن ضربه بزند.
گوردون گفت: "چیزهای مختلف به من انگیزه می دهد. من از زمانی که آنها به این فرمت رفته اند، هرگز برنده جام اسپرینت نشده ام. من در سال 2007 نزدیک شدم، اما کتک خوردم.
"بدیهی است که برای من فقط یک چیز باقی مانده است و آن کسب یک قهرمانی دیگر در جام اسپرینت است.
"همانطور که بزرگتر شده ام، چیزهایی که برایم مهم هستند تغییر کرده اند. من دوست دارم باعث افتخار دیگران شوم، افرادی که تلاش زیادی برای تیم مسابقه ما انجام می دهند. پدر و مادرم در طول راه، روسای خدمه مانند ری اورنهام و همسر و فرزندانم.
اینها چیزهایی هستند که به من انگیزه می دهند و مرا وادار می کنند تا برای رسیدن به اهدافی که به آنها دست نیافته ام، سخت تر کار کنم.»
مطمئن باشید، یک چیز مهم دیگر نیز به گوردون انگیزه می دهد: او می خواهد دوباره دیتونا 500 را برنده شود.
او شروع خوبی دارد. او پشت سر دانیکا پاتریک شماره 2 قرار گرفت و می داند که علیرغم آنچه در دوئل بادوایزر در 21 فوریه اتفاق می افتد، در مسابقه قفل شده است.
گوردون گفت: "این بزرگ است." این به خودی خود یک دستاورد است، فقط به این دلیل که بسیاری از مردم برای آن تلاش زیادی می کنند، نه فقط از تیم ما، بلکه از همه تیم هایی که در آنجا هستند.»
گوردون سه بار برنده دیتونا 500 است، اما آخرین پیروزی او در سال 2005 به دست آمد. تا آنجا که به او مربوط می شود، زمان جبران آن فرا رسیده است.
گوردون گفت: "من همیشه به آن نگاه کرده ام زیرا بزرگترین مسابقه ای که داریم این مسابقه است." بزرگترین چیزی که ما برای آن تلاش می کنیم، قهرمانی در هر فصل است. بنابراین قهرمانی واقعا هدف نهایی است.
اما وقتی فقط به هر مسابقه ای که برای آن آماده می شوید نگاه می کنید، برای دیتونا 500 متفاوت آماده می شوید. متفاوت است. این یک رویداد بزرگ و بزرگ است.
"به همه دلایل خوب، تاریخچه، هیجان و انرژی این پیست و این رویداد بی نظیر است.
و شروع از جلو در دوئل ها و همچنین 500 چیز بزرگی است. من فکر می کنم روشی که پیش نویس در مسابقات صفحه محدود کننده به طور کلی امسال آشکار می شود، جلو بودن یک حق بیمه است.
"من فکر می کنم همیشه همینطور است، اما فکر می کنم امسال با بسته هوایی حتی بیشتر از آن باشد."
گوردون از آن بچه با سبیل نازک که نمی دانست نوشیدنی ها در یک مهمانی کوکتل حمایت شده رایگان هستند، راه بسیار طولانی را پیموده است.
او اکنون یکی از دولتمردان ارشد نسکار است. او به جای درخواست نصیحت می کند.
او می داند که زمانش کوتاه تر می شود. بنابراین او قصد دارد تمام شکوه و عظمت خود را در زمان باقی مانده به دست آورد.
گوردون گفت: "من می دانم که 10 سال دیگر در من باقی نمانده است." "برای من مهم است که تا زمانی که ممکن است رقابتی بمانم.
"فکر می کنم قطعا چند سال خوب دیگر در من باقی مانده است."
و اگر او در دیتونا 500 برنده شود، 2013 مطمئنا یکی از آن سال های خوب خواهد بود.