Konu: Mini Cooper S Monte Carlo rallisi - özel resim

Bu yıl işaretleri 50 yıldan bu yana Mini Cooper S ilk birinciliğini aldı Monte Carlo rallisi. Bu yıl işaretleri 50. yılında Mini Cooper S alınmak suretiyle Monte Carlo rallisi ilk zafer. Triumph vermek için gitti mütevazi ve sürücüsünü Mini, Çeltik Hopkirk, sağlam bir yere tarihinin uluslararası motor sporları.
Klasik Mini onun sadece 34bhp gelişmekte olan bir 850cc A-serisi motor ile güçlendirilmiş 1959 yılında yaptı. John Cooper özellikleri işleme mükemmel bakan bu gerçek potansiyeli yarış verdi ilk farkeden oldu; tek şey eksik güçtü.
1963 yılında, Cooper S başlatıldı kazanarak, önemli bir destek gücü erken Cooper modelleri. Eskiden BİR BMC-Serisi motor; ancak onun için kapasite arttırıldı 1071cc, anlam 70bhp ve hıza 90mph. Değişiklikler geliyordu nihayet kazanmak için homurtu vardı.
Eşleştirme efsanevi ralli sürücüsü Çeltik Hopkirk Cooper S ve bu gün hala en iyi ortaklıklar motorsporları tarihine.
Mini küçük boyutlar, düşük ağırlık ve keskin yol tutuş anlamına geliyordu ne de eksik sırf düz çizgi güç, o-den yapılmış için yukarı köşelerinde. Mini Cooper S zafer pilot oldu Monte Carlo rallisi iki kere daha, 1965 yılında ilk Timo Mäkinen ve yine direksiyonda 1967 tarafından yönlendirilen, Rauno Aaltonen.
Birinci aşamada Saint-Claude, 64 Monte Carlo rallisi, sahneyi David ile Goliath gerçek bir hikaye ile heyecanlı bir savaş Bo arasında Ljungfeldt bir V8 motorlu Ford Falcon ve Çeltik Hopkirk, Cooper. Handikap formül formüle göre başlangıçta dışarı bile büyük farklılıkları güç ve ağırlık rakip arabalar.
Bu da demek oluyor rağmen Hopkirk bitirme 17 saniye gerisinde Bo Ljungfeldt, Hopkirk genel sıralamalar led. Üzerinde 1,607 metrelik Col de Turini, bölüm Bo Ljungfeldt yayınlanmıştır zaman oruç, ancak Minis efsanevi taşıma, ile birleştiğinde Hopkirks yeteneğini ve epic hızları karlı yokuş aşağı bölümleri daha büyük bir şey oldu arabalar sadece atamadı.
Mini Cooper S savundu kurşun Monte Carlo sokaklarında ve genel zaferini güvence altına alınmıştır Cooper s için Takım arkadaşları Timo Mäkinen yarışı dördüncü olarak tamamladı ve Rauno Aaltonen yedinci genel.
1965 yılında, bu sefer tahrik Tim tarafından Mäkinen, Cooper S için yarıştı zafer yine bazı kötü koşullar hiç tanık üzerine Monte. Mini Cooper S eklendi gelen homurtu onun artık genişlemiş 1275cc motoru yeterli verdi homurtu için yokuş yukarı aşamaları. Fin pilot ve co-pilotun Paul Paskalya kazandı beş altı özel etap rallisi'nin son ayağı üzerinde kaldı ceza ücretsiz bir ceza puanı için tüm yarış.
Üç Silahşörler (Hopkirk Mäkinen, Aaltonen) onlar sevgiyle biliniyordu gibi başlangıçta ilk, ikinci ve üçüncü 1966 Rallisi'nde yerleştirildi, ama Mini Coopers radyatör ızgarası üzerinde monte edilmiş dört ek farlar Fransız homologasyon kurallarına başarısız bulundu gibi daha sonra Fransız hakim tarafından diskalifiye edildiler.
Citroen sürücü Pauli Toivonen isteksizce kabul oyuk zafer için söz verdi ama asla sürücü Citroen için tekrar. Mini sırtında idi form mücadele içinde 67 kazandı ve onun üçüncü ve son Monte-Carlo rallisi tarafından pilot Rauno Aaltonen.

This year marks 50 years since the Mini Cooper S took its first win at the Monte Carlo rally. This year marks the 50th anniversary of the Mini Cooper S taking its first victory in the Monte Carlo rally. The triumph went on to give the humble Mini and its driver, Paddy Hopkirk, a firm place in the history of international motorsport.
The classic Mini made its debut in 1959, powered by an 850cc A-series engine developing just 34bhp. It was John Cooper who first spotted that the Minis excellent handling characteristics gave it real racing potential; the only thing lacking was power.
In 1963, the Cooper S was launched, gaining a substantial boost of power from early Cooper models. It used the BMC A-Series engine; however its capacity was increased to 1071cc, meaning 70bhp and a top speed of 90mph. The modifications meant it finally had the grunt to win.
The pairing of legendary rally driver Paddy Hopkirk and the Cooper S remains to this day one of the best partnerships in motorsport history.
The Mini's small dimensions, low weight and sharp handling meant that what it lacked in sheer straight-line power, it made up for in the corners. The Cooper S was piloted to victory in the Monte Carlo rally twice more, first in 1965 with Timo Mäkinen at the wheel and again in 1967, driven by Rauno Aaltonen.
The first stage to Saint-Claude of the 64 Monte Carlo rally, set the scene for a true David versus Goliath story with a thrilling battle between Bo Ljungfeldt in a V8 powered Ford Falcon and Paddy Hopkirk in the Cooper. The handicap formula at the time was formulated to even out the vast differences in power and weight of competing cars.
This meant despite Hopkirk finishing 17 seconds behind Bo Ljungfeldt, Hopkirk led the overall standings. On the 1,607-metre Col de Turini, section Bo Ljungfeldt posted the fasted time, however the Minis legendary handling, coupled with Hopkirks ability to drive at epic speeds on the snowy downhill sections was something the bigger cars simply could not match.
The Cooper S defended its lead through the streets of Monte Carlo and overall victory was secured for the Cooper S. Team mates, Timo Mäkinen finished fourth and Rauno Aaltonen seventh overall.
In 1965, this time driven by Tim Mäkinen, the Cooper S raced to victory again in some of the worst conditions ever witnessed on the Monte. The Cooper S added grunt from its now-enlarged 1275cc engine gave it adequate grunt for the uphill stages. The Finnish driver and co-driver Paul Easter won five of the six special stages on the final leg of the rally, and remained penalty free of any penalty points for the entire race.
The three Musketeers, (Hopkirk, Mäkinen, Aaltonen ) as they were affectionately known were initially placed first, second and third in the 1966 rally,but were later disqualified by the French judges as the four additional headlights mounted on the radiator grille of the Mini Coopers were found to fail with French homologation rules.
Citroen driver Pauli Toivonen reluctantly accepted the hollow victory but vowed to never drive for Citroen again. The mini was back on fighting form in 67 and won its third and final Monte-Carlo rally piloted by Rauno Aaltonen.