Konu: NASCAR Jim Hunters uzun, kendini işine adamış kariyer onun yerine NMPAs Hall kazanır

Jim Hunter birçok rolleri NASCAR ve onun kullanılırken bir çift ile uzun ve başarılı kariyer keyif aldım. O NMPA'ın Hall of Fame için seçildi.

Arkadaşım geç Jim Hunter, kim en yeni olan Ulusal Motorsporları basın üyelerinden Derneği, ünlüler hakkında büyüklük önce ben bir kısa tarih dersi sunmak istiyorum.
-Önce zaman zaman bir süre medyada denecek NASCAR yaşındayken normal olmadı.
Bu, bugün geldi kapsama farklı olarak, Gazeteler sway düzenlenen. Radyo ve televizyon aralıklı umursamadı. Ve kolayca belirleyebilirsiniz, siber duyulmamış oldu.
BÜ bezlerindeki hayranları onların haber memleketi gazetenin spor çoğu topladı bölümünden. Eh, izin vermek beni ki-ne kadar güneyinde Mason-Dixon International hayranları onların haberlerim değiştirme olan.
Böylece bir Güney Motorsporları yazar tabii ki bir için Gazeta Indianapolis işe yaramadı biri-değerli bir adam onun okuyucuları değil, aynı zamanda sadece NASCAR için iddaanın.
Azı vardı. En çok olduğu bildirilen haber memleketi izlerini hakkında oldu. NASCAR olayları herhangi bir başka bir yerde hesabı, vermezler, Tel Hizmetleri tarafından sunuldu.
1960'Larda NASCAR kapsama hayati kabil Gazeteler Daytona Beach, Atlanta, Charlotte, Columbia, Floransa, Spartanburg, Roanoke, Greensboro, biraz daha az ve bir ölçüde, Birmingham, Greenville ve Bristol bulunurdu.
Yazarlar yerel özenle Motorsporları Onların etkinlikler kapsamında yazdı özellikleri ve yorum teklif etmek. Ama çok çok gezme yoktu şarkı sözleri oldu.
Ödevlerini kapsama için genişletilmiş ödemek umursamadı.
Avcı dışında Güney nerede o bir cılız futbol geniş ve bir kağıt Columbia alıcı spor olarak ortaya çıkan yazarı Carolina Üniversitesi, geldi.
Motor sporları gazeteci olarak yaptığı günlerde, avcı ile olan bu efsaneler David Pearson (doğru) olarak tanıdık bir alanda garaj talep biriydi.

Diğer şeylerin yanı sevince Motorsporları almıştır yendi. Nasıl ki ilk olgusuna kabul etti ama o Columbia'nın en girişimci yazarlarından biri izleyince emin değilim biliyorum.
O elinden başka bir şey veren üzerinde geleni de inanmıyordu. Nasıl anlarım? Dediğim gibi o girişimci. Onun için bir kapsayan bir şey ama yarış NASCAR halkının raporu ve iş için bir başka önemli bir derecede eşit ve parçası olmadı.
Avcı kez Darlington rezil iç saha hakkında bir parça sözleri deneyimi dosyaya gece geçirdim.
"Hatırladığım kadarıyla, Ben özellikle iyi bir iş yapmadı" yaptı.
Hangi, ben ekleyebilirsiniz, avcı izleyince biraz sen bütün gece parti için hazır köpekle sıkıştırmanın anlaşılabilir, Evet, Yine de bu, o, bunu yaptı.
Avcı basıldığında zaman geç Joe Whitlock Ile ortağı toplumcu olmuş gibi. Birlikte olduğu bir toplumcu "şirket" oluşan bir tandem, fazlasıyla haber ve eğlence-özellikle zaman okuyucular için sağlanan.
Herkesin garaj alanında bunları biliyordu.
NASCAR oldu kapsama Hayır öncüleri değildi. Bunun yerine şarkı sözleri, yenilikçi olduklarını.
Ben ilk orta-' lerde avcı tanıştığımda o Atlanta taşındı.
Ben yeni, ama o asla bir upstart: beni Kabil. Doğrusu, ben Daha eşit onun olduğunu. Ey tavsiye sunulan ve anlattı asla hikayelerini, belki ben kafamın üzerinde olduğunu önerdi.
Ben yaptı onu Word'e dinledi.
Avcı, geç Dick Thompson, Martinsville Speedway Halkla İlişkiler İzmir, Ile birlikte beni daha bir kez daha olaylardan sürülmelidir yarış en iyi hikayeler gelmedi bilgilendirildi. İnsanlar geldiler.
Avcı geçti ve onun kariyer, yararına ben ekleyebilirsiniz. Darlington, Talladega ve Halkla İlişkiler kendisi Direktörü NASCAR görevini üstlendi.
O rol Darlington başkanı olarak daha sonra ve haline NASCAR o 29 Ekim, 2010 kanser ettikten sonra mücadele Müftülüğü Ile geçirildiğinde için Halkla İlişkiler Başkanı görevinden olmaya yükseldi.
Tüm profesyonel Vakfında NASCAR aşk imbedded dahil.
Ama ne bu tuttuğu pozisyon önemli değildi. O onun zaman kendini yapıldı. Kendi önemlilik duygusu, hava üstünlüğü vardı.
Medya üyesi, ona kimse öneme sahip oldu. Neden? Basit. O olmuştu. Ey ne küs gerektirdiği biliyordu; Yayıncı/yazar gerekeni.
Yani o hazır. O onun zaman bilgi kaynağı oldu. Defalarca o medya merkezleri gelmek, Otur ve onu sorulan soruya cevap biliyorum ve o onun kadar iyi sosyal medya ve Internet çağında yaptım.
Ey merkezini sadece bir röportaj ile beni sağlamak için Concord, NC, Daytona Beach uçtu.
Ben bir başka bir kez görüşme Darlington gittik için ve o öğle birlikte hangi bir sosis olarak ısrar olduğumuz mülkiyetini hazır. Ama onun iddiasız kendini, en doğal şey görünüyordu.
O zaman o onun zaman medyanın yaptığı çağrı aldı. Ne zaman o olamazdı, o onları geri döndü.
Uzun zamandır onu zaman onunla arkadaş-şaka ve ben yalnız değildi. Ben onu "Büyük beyaz avcı." denilen hastalıklardan birkaç iddaanın Evet'i, bu saçma oldu. Ama aramızda, ne onu temsil biliyordu.
Avcı fondest benim tavsiye anısına Daytona onun birkaç yıl önce merkezinde olmadı.
Ben ben eklemek devam ediyor hala, olabilir bir sinema için yardım NASCAR'ın projesi arayışı aşk olan kişiler bir çift vardı.
Ne zaman istişare avcı oldu o bir şey düşünülen olduğu görünür söyledi. Yaptı, "biz bize film bu ya da bize işaretlenirse bildirin yapabilirsiniz. Biz bunu bize sıkıştırmanın olurdu yerine sözleri."
Sonra şöyle yaptı:
"Senatör Steve Waid gemide Ile çok şanslıyız. Ben bu iyi bir şey olduğunu size temin başederim. Herkes onu bilir. «««Sever. herkes onu»
Evet, PR izleyince Evet'i, o işini yapıyordu. Ancak, o zaman orada önemli bir olduğunu fark sanki bana bana göz baktı düz için onun kelime demek.
Ben asla o kelimeleri unuttum.
Ne de, ne zaman ı aramak için gazeteci olarak bacaklarım ve o o zaman izleyince olacak, biri günlerden ben şimdiye kadar.
NMPA ünlüler onun için mükemmel bir seçim yapmış.
Neden?
Jim Hunter arkadaşım ve diğerleri için renk değildi.
Değil, çünkü o adam olan bir ömür boyu tarihlendirmek seçti ve toplumcu ithaf edildi spor kendisi olduğunu.
Ve onun'çok daha iyi bunun için.

Attachment 3891Jim Hunter enjoyed a long and successful career in many roles with NASCAR and a couple of its speedways. He has been elected to the NMPA’s Hall of Fame.

Before I tell you about my friend, the late Jim Hunter, who is one of the newest members of the National Motorsports Press Association Hall of Fame, I would like to offer a brief history lesson.
There was a time – before my time – when regular NASCAR media coverage was almost non-existent.
Unlike today, when it came to coverage, newspapers held sway. Radio was intermittent and television didn’t care. And, as you can easily determine, cyberspace was unheard of.
So fans garnered most of their news from the hometown newspaper’s sports section. Well, let me amend that – that’s how fans south of the Mason-Dixon line got their news.
Thus a Southern motorsports writer – one who obviously didn’t work for an Indianapolis newspaper – was a valuable guy, not only for his readers, but also for NASCAR.
There were few of them. Most often the news they reported was about their hometown tracks. Any account of NASCAR events elsewhere was presented, tersely, by wire services.
In the 1960s newspapers that considered NASCAR coverage vital were located in Daytona Beach, Atlanta, Charlotte, Columbia, Florence, Spartanburg, Roanoke, Greensboro, and, to a somewhat lesser extent, Birmingham, Greenville, and Bristol.
Their motorsports writers diligently covered the local events, wrote features and offered commentary. But they didn’t roam very far.
Their papers didn’t care to pay for extended coverage.
Hunter came out of the University of South Carolina, where he was a scrawny football wide receiver, and emerged as a sports writer for the Columbia paper.
Attachment 3892In his days as a motorsports journalist, Hunter was a familiar figure in the garage area who could claim friendship with such legends as David Pearson (right).

Among other things he was part of the motorsports beat. I am not sure how he accepted that at first but I know he became one of Columbia’s most enterprising writers.
He didn’t believe in anything other than giving his best. How do I know? As I said, he was enterprising. For him, covering a race was one thing – but to report on NASCAR and its people was another, and equally important, part of the job.
Hunter once spent the night in Darlington’s infamous infield to file a piece about the experience.
“As I remember, I didn’t do a particularly good job,” he said.
Well, that is somewhat understandable if you are not prepared for all-night partying, which, I might add, Hunter was. Nevertheless, he did it.
As time pressed on Hunter became a working partner with the late Joe Whitlock. Together they formed a working “corporation” that provided, as a tandem, more than sufficient news and entertainment – especially for the readers of their time.
Everyone in the garage area knew them.
No, they were not the pioneers of NASCAR coverage. Instead, they were innovators.
When I first met Hunter in the mid-‘70s he had moved on to Atlanta.
I was new, but he never regarded me as an upstart. Rather, I was his equal. He offered advice, told stories and never suggested that perhaps I was in over my head.
I listened to every word he said.
Hunter, along with the late Dick Thompson, the public relations director at Martinsville Speedway, counseled me more than once that the best stories in racing didn’t come from the events. They came from the people.
Hunter moved on, and, I might add, to the benefit of his career. He became the public relations director at Darlington, Talladega and NASCAR itself.
He evolved into a role as president of Darlington and then rose to become the vice president of public relations for NASCAR, his position when he passed on Oct. 29, 2010 after a yearlong battle with cancer.
His entire professional life was imbedded in NASCAR.
But it didn’t matter what position he held. He was always himself. There was no sense of self-importance, no air of superiority.
A member of the media was, to him, someone of importance. Why? Simple. He had been one. He knew what the job entailed; what the broadcaster/writer needed.
So he was readily available. He was always a source of information. I know of countless times when he would come into media centers, sit down and answer every question asked of him – and he did so well into the era of the Internet and social media.
He once flew from Daytona Beach to Concord, N.C., just to provide me with an interview.
I once drove to Darlington for another interview and he insisted that we have lunch together – which was at a hot dog stand. But to his unpretentious self, it seemed the natural thing to do.
He always took his calls from the media when he could. When he couldn’t, he returned them.
As a long-time friend I could always banter with him – and I was not alone. I was among the few who called him “Great White Hunter.” Yeah, it was nonsense. But, among us, we knew what it represented.
My fondest memory of Hunter happened several years ago at his headquarters in Daytona.
I was there with a couple of individuals who were in search of NASCAR’s help for a motion picture project, which, I might add, is still in progress.
When they consulted Hunter he told them something I considered to be obvious. He said, “We know you can make this movie with us or without us. We would rather have you do it with us.”
Then he said:
“You are very fortunate to have Steve Waid on board with you. I can assure you this is a good thing. Everybody knows him. Everybody likes him.”
Yes, it was PR. Yes, he was doing his job. However, when he said it there was a significant difference – he looked me straight in the eye as if to tell me he meant every word.
I have never forgotten those words.
Nor, from the days when I searched for my legs as a journalist and to those when I became one, will I ever.
The NMPA has made an excellent choice for its Hall of Fame.
Why?
Not because Jim Hunter was my friend and one to many others.
Rather, it is because it has elected a man whose ultimate lifetime work and dedication were to the sport itself.
And it is so much the better for it.