Steht auf, Schweiz! ROAR "harleevskogo" V-twin is Gepost in dichte, vochtige lucht, beats navolging in de smalle donkere tunnels, het lawaai van watervallen afsnijdt en slaperig koeien voor een moment om te breken uit de buurt van de sappige alpine kruiden maakt. Get Up, Zwitserland! De Russen terug in het zadel en bestorming uw passeert.
Als we een bekende anekdote parafraseren, kunnen we zeggen dat Zwitserland een enorm land is, je moet het alleen goed gladstrijken. Maar er is geen tijd of niemand om dit te doen (eerder het laatste, te oordelen naar het feit dat slechts 10% van de bevolking in het Alpendeel van Zwitserland woont, dat 60% van de oppervlakte beslaat), en in feite is er geen noodzaak: de lokale natuur heeft lange tijd geen reclame nodig gehad – bovendien dient het zelf als reclame voor de beroemde Zwitserse kaas, melk en boter. Maar toen ik mijn uitrusting in mijn koffer stopte, dacht ik niet zozeer aan de natuur als wel aan het weer, want tot voor kort waren de passen waar mijn route doorheen liep gesloten. Sommigen van hen zijn slechts een paar maanden per jaar geopend - van eind juli tot september. Begin oktober, als je je de campagne van Suvorov herinnert, zijn ze al bedekt met sneeuw. De beloofde muilezels werden echter niet afgeleverd aan de Russische commandant en de route werd door de Oostenrijker von Weyrother aangelegd langs een weg die toen nog niet bestond (hij onderhandelde trouwens ook over de aankoop van muilezels). Mijn muilezel, een Harley-Davidson XR1200, en onze route werden verzorgd door de Fransman Franck Millet, een professionele motorrijder die tours organiseert door Zwitserland, Oost-Frankrijk en Noord-Italië. Frank rijdt zelf op een "elektrische trein" en vindt Harley-Davidson-motorfietsen heel geschikt voor al zijn routes - als er maar een grotere motor was. Omdat ik een brede "keuze aan wapens" had - het hele H.-D. modellengamma, besloot ik de weg op te gaan met de meest "Europese" van de Harleys - de XR1200. Volgens de fabrikant is deze roadster "speciaal gebouwd voor de bochtige wegen van Europa. De ophanging, het remmen, de bedieningselementen en de landing zijn ontworpen voor de Alpen in plaats van de eindeloze snelwegen van Californië." Dus bij de dealer in de stad Thun haal ik een oranje-zwarte (vorig modeljaar) XR, en uit de gevangenschap van krappe kruispunten gaan we de snelweg op langs de pittoreske Thunersee. Misschien is het niet de moeite waard om woorden te verspillen aan de beschrijving van de meren en rivieren van dit bergachtige land, je moet ze zien - althans op de foto. Ik zal alleen zeggen dat ik, een kleine liefhebber van zoetwaterlichamen in het algemeen, mezelf er nauwelijks van kon weerhouden om in elk van hen te zwemmen. En hij kon zich niet inhouden: hij haalde Frank over om tien minuten te stoppen bij een bergrivier (hij kon lange tijd niet geloven dat "de Rus een echte gek is en geen grapje maakt") - en stortte zich in het heldere ijskoude (vijf graden) water. Daarna reed ik als hoofdgek voorop. Zwitserse wegen zijn een genot voor een motorrijder. Hoewel er hobbels, vernauwingen en beekjes op zitten, is het wegdek van uitstekende kwaliteit voor lokale wegen. En in de buurt van de St. Gotthardpas is ook een serpentijn geplaveid met straatstenen bewaard gebleven. Deze weg bestond al in de tijd van Suvorov, de afstammelingen verbreedden hem slechts in geringe mate (en de afstammelingen van de afstammelingen legden een ander, minder "lastig" pad door de pas en groeven later een lange – en oninteressante – tunnel). Op de pas verrijst een monument voor Suvorov, gemaakt in 1999 door de Moskouse beeldhouwer Dmitry Tugarinov voor de 200ste verjaardag van de Zwitserse campagne van de veldmaarschalk. De commandant wordt vergezeld door zijn trouwe gids Antonio Gamma. We reden een deel van het pad van Suvorov in de tegenovergestelde richting - van St. Gotthard naar Bellinzona. In die tijd overwonnen de troepen het in twee dagen, vandaag is het een half uur reizen langs de snelweg. De meest pittoreske weg is van de Duivelsbrug bij Andermatt naar St. Gotthard, en natuurlijk de afdaling langs de geplaveide serpentijn. Rond de inscriptie in het Italiaans – het blijkt dat we ons in Italiaans Zwitserland bevinden, dat alleen verschilt van Italië in de levensstandaard (en in ons geval prijzen). In Zwitserland zijn echter overal zowel franken als euro's in omloop, en de wisselkoers komt niet altijd overeen met de gebruikelijke formule "Centrale Bank + 1%", en elke winkel heeft zijn eigen. De eerste nacht is in Ascona, aan de oevers van het Lago Maggiore, een enorm meer, grotendeels gelegen in Italië, in de buurt van Milaan. De promenade met restaurants en motorboten, frisse lucht, kunt u een boottocht maken naar de eilanden die overbevolkt zijn door katten. Maar ik ben er al geweest, en onze route voorziet niet in lange stops - 's ochtends zijn we weer onderweg. We moesten naar Ascona (en 's morgens weer terug) via een lange tunnel, die ons met ongekende hitte trof, alsof hij door een werkende kernreactor ging (ik merk op dat het op dat moment relatief koel was buiten). Over het algemeen zijn er veel tunnels in Zwitserland, en geen van hen is zoals een andere. De meest onaangename voor een motorrijder zijn donker, nat, met bochten met variabele straal en steilheid. Ze hebben misschien geen markeringen, reflectoren - helemaal niets, behalve de geur van de kerker. Trouwens, ze ruiken ook anders - nat cement, ijzer, steen. We rijden Italië binnen. Het lijkt erop dat de Zwitserse grenswachten voor beide landen dienst hebben. Italianen verlaten het hokje soms helemaal niet of gaan gewoon naar buiten om een frisse neus te halen - ik heb dit meer dan eens tijdens de reis opgemerkt, omdat ik de tel van de grensovergangen al kwijt was. We rijden Chiavenna binnen - een pittoresk Italiaans stadje aan de oevers van een snelle rivier. De geur van kruiden, oude gammele stenen huisjes en een klein maar altijd druk centraal plein. Ongelooflijk lekker ijs met room en aardbeien. We bestellen de tweede portie - en stellen de lunch uit tot het avondeten. We zijn terug in Zwitserland en gaan naar St. Moritz. Een keten van meren strekt zich uit langs de weg. De wind waait hier bijna altijd, en deze plaatsen worden gekozen door liefhebbers van vliegeren, surfen en gewoon vliegeren. We slaan af naar het plaatsje Pontresina en via de Berninapas bevinden we ons weer in Italië. Hoe mooi zijn de met puin bezaaide bergen bij zonsondergang! En de Italianen die in de buurt verblijven, gaan naar de weide om wilde kruiden te verzamelen. Ja-ja-ja, hun wet is hard! Maar aan de ene kant is er een traditie (paddenstoelen, weet je, je kunt er ook geen paddenstoelen van plukken), aan de andere kant is dit geen gemilitariseerd Zwitserland, waar onder bijna elke struik een leger of politieagent zit (echter, zoals de eigenaar van het hotel me vertelde, Italiaanse grootmoeders, die paddenstoelen gaan halen, zetten hun bewakers op voor het geval de politie verschijnt). En aangezien het gesprek zich op het leger richtte, was ik verbaasd over hoeveel van hen ik tegenkwam op de wegen van het altijd neutrale Zwitserland. Een colonne gepantserde voertuigen kruipt bijna geruisloos de tunnel uit, dan flitst een gepolijst en gecamoufleerd kanon met een bemanning die lunch eet achter het dichte gebladerte, dan gaat een peloton soldaten met volledige uitrusting en een lange snor van een radiostation het struikgewas in. Ze zeggen dat je hier in een bus of trein gemakkelijk een "man met een pistool" (en zelfs met een machinegeweer) kunt ontmoeten - het is gewoon zo dat degenen die aansprakelijk zijn voor militaire dienst wapens thuis houden en ze één keer per jaar meenemen voor een trainingskamp van drie weken. Tegelijkertijd is de criminaliteit erg laag. Ten eerste is dit een land van de rijken, en ten tweede lijkt het erop dat er hier niet minder politieagenten zijn dan militairen. Na een overnachting in Livigno in een goedkoop maar gezellig hotel, gaan we naar Bormio - langs de grens met Zwitserland. Ons doel is de Stelviopas, 2760 m, een bedevaartsoord voor motorrijders van over de hele wereld. Een pittoresk kronkelig gebied, waarop fietsers langzaam voetgangers inhalen (ja, zulke mensen zijn er!), fietsers worden voorzichtig ingehaald door de bestuurders van "campers", andere automobilisten staan achter hen in de rij en motorrijders banen zich een weg door dit alles: van ongrijpbare sportmotorrijders die gierende motoren tot geladen bagage, met een navigator en een camera op de helm van "toeristen". Op de pas kun je, zo lijkt het, motorfietsen van alle merken van de wereld tegenkomen. De meesten komen misschien door BMW, op de tweede plaats staat Harley. Er zijn veel "Godwings" en "Triumphs". De geografie is voornamelijk Europees: de meesten komen uit Zwitserland, Italië, Duitsland, er zijn veel motorrijders uit Nederland en Frankrijk. Veel minder Spanjaarden en Tsjechen. Onder niet-Europeanen heb ik alleen Engelsen gezien, en dat zijn er nogal wat. (Hoewel, hoe te raden? – mijn motorfiets had bijvoorbeeld ook een Zwitsers kenteken...)Het panorama vanaf de pas is werkelijk majestueus. Als je naar de tekening kijkt van een serpentijn die door de bergen kronkelt, lijkt het erop dat iemand net een pen aan het schilderen was. Maar van dichtbij, als je de snelweg bocht voor bocht passeert, lijkt het niet bovennatuurlijk. Toegegeven, twee auto's op sommige plaatsen gaan met moeite uit elkaar, maar er zijn op sommige plaatsen geen hekken - alleen stokken staan om de rand beter te voelen. Over wegen gesproken, het is onmogelijk om de motorfiets niet te noemen. Vreemd om in eerste instantie te rijden, de XR1200 bleek veel beter te zijn dan ik had verwacht. Het is voldoende om dichter bij het stuur te zitten, de tank van onderaf stevig af te dekken met je benen en zo de voorkant te laden, terwijl alles op zijn plaats valt. Duidelijke bevestiging van de poten op de voetsteunen, de poten en handvatten zitten op hun plaats, de remmen zijn erg goed, zowel qua efficiëntie als qua bediening (behalve dat de voorste een beetje kraakt), zelfs de koppeling kan met twee vingers worden bediend. Vijf versnellingen zijn genoeg met een marge, de motor brengt de motorfiets heuvels, zonder te vragen om hem meer dan 5000 tpm te draaien. Na een hapje te hebben gegeten op de Stelviopas met een gigantische worst met zwart brood (hier, in Italië, accepteren ze Zwitserse franken, alleen tegen een nog buitensporiger tarief), gingen we naar het noorden, naar het dorp Santa Maria en de Ofenpass-pas (daar zwom ik in de bergrivier). Daarna passeerden we Davos – een groot dorp waar ze graag over economie en politiek praten – en beklommen we de Fluelappass. We stopten bij deze pas. Een fantastisch beeld opende zich voor ons: rafelige wolken drijvend over het donkergroene oppervlak van de meren - de bovenste (klein) en de onderste (waarvan de oevers verloren gingen in de mist). Ondanks de stromende regen en kou liet ik Frank (mede om zijn reactie te zien) weer doorschemeren dat ik het niet erg zou vinden om weer te zwemmen. Tot mijn verbazing knikte hij zonder blikken of blozen en merkte alleen op dat het leuk zou zijn om er twintig op te halen van de Duitse toeristen die uit de bus stroomden die op de parkeerplaats was gestopt. Ik ging langs de oever op zoek naar een geschikte ingang, en mijn metgezel bleef op de parkeerplaats. Maar zodra ik me uitkleedde en in het water stapte, zag ik dat Frank en een man die in een minibus kwam aanrijden, naar me zwaaiden. Ik zwaaide terug en dook in het water. Ze zwaaiden echter meer dan voorheen, gebarend dat ik uit het water moest komen, en de vreemdeling sprong bijna op van opwinding. Zit er echt een roofvis in het meer? Nou, ik ga naar buiten en kleed me aan. De vreemdeling kalmeerde, stapte in de auto en reed weg. Ik stapte op Frank af. Hij glimlacht: "Weet je wie het was? Een soort inspecteur van de visbescherming. Ze broeden hier jongen uit en laten ze dan weer los in het lager gelegen meer. Hij zegt dat je hier niet kunt zwemmen, je kunt de vissen ergens mee besmetten. Hij dreigde zelfs de politie te bellen. Ik heb hem met geweld afgeraden, gezegd dat hij een gekke Rus was die geen talen verstond, maar als hij niet boos was, zou alles goed komen." We lachten - zeggen ze, bijna niemand kon zich voorstellen dat iemand in dit meer zou willen zwemmen, anders zouden ze een bord plaatsen. En we gingen naar Lenzerheide, waar een adembenemend viersterrenhotel op ons wachtte. We kwamen in de regen aan in het hotel. Nadat we de motorfietsen de ondergrondse garage in hadden gereden en de trappen hadden beklommen, bevonden we ons... In dezelfde straat, in dezelfde regen. Het blijkt dat het principe van dit hotel wandelingen in de frisse lucht is: van de garage naar de receptie - lopen (een tiental meter, maar toch), naar de kamers - ga ook het pad op, voor het ontbijt - aan de overkant van de weg. Maar bovenal was ik geschokt door de "jacuzzi" - een houten kuip in de tuin met een kubieke meter kokend water. En ernaast hangt een gegalvaniseerde emmer aan een pijp waaruit ijswater gutst, en een inscriptie (in het Duits): als het water je te heet lijkt, neem dan een emmer en pas de temperatuur aan. Sympathiek. Toegegeven, er is een badhuis met droge stoom in de buurt, een kachel, maar geen bezem of hoed. Ja, zo lijkt het, ze geven dit alleen in vijf sterren. Maar er is een enorme hal met houten bedden bekleed met stro. En overal staan gegalvaniseerde emmers. De badkamer is bekleed met schoon pleisterwerk. Maar in toiletten langs de weg hebben ze tegels en roestvrij staal. De cirkel van evolutie is gesloten. Gooi geen oude mokken en banken weg, ze zijn van hoge waarde in Zwitserland. Het is eng om te zeggen hoeveel dit hotel kost. Zelfs in vergelijking met Moskou. Op de laatste dag bezochten we de Fourkapasspas, op de gletsjer waar de grootste rivier van Oost-Frankrijk, de Rhône, ontspringt. Een majestueus schouwspel dat moeilijk in te passen is in de schaal die we gewend zijn. De hele tijd lijkt het erop dat dit een hoop niet-gesmolten sneeuw is en een kleine plas waar verschillende stukken ijs drijven. Aan de voet van de rots is er een oud treinstation met een draaischijf, een waterkolom en... Een echte trein met een stoomlocomotief, die volgens schema rijdt en veel passagiers verzamelt die willen rijden naar het lawaai en gefluit van een stoommachine en de zoete geur van rook. De machinist is precies zoals hij - met een onveranderlijke klok aan de ketting, waarmee hij het signaal geeft voor het vertrek van de trein, en een enorme "geitenpoot", waarvan de rook zich vermengt met de rook uit de schoorsteen van de locomotief. De terugweg is altijd korter. Nadat we de enorme stuwmeren bij Grimsel waren gepasseerd, glipten we meteen over de vlakke snelweg naar Thun, waar we de motorfiets knetterend van de hitte overhandigden. Het spijt me een beetje dat ik afscheid van hem moet nemen, want we hebben meer dan 1000 km met hem afgelegd op verschillende wegen. Maar deze reis was, om zo te zeggen, een nulstellingsreis. De volgende keer wil ik al deze passen rijden, niet alleen omwille van de weg zelf, maar ook om op een catamaran langs het meer te lopen, te vliegeren, de berg te beklimmen met een oude trein. En tot slot, zwem naar hartenlust in ijskoud water en neem een stoombad in Zwitserse baden. De reis wordt georganiseerd door Alps Road Tour (alpsroadtour.com). REIZEN ZWITSERLANDPomyatka van Enjoy Moto's partner Over het landDe officiële naam is de Zwitserse Bondsstaat (lat. Confederatio Helvetica) - vandaar het kenteken CH en de afkorting van de nationale munteenheid CHF. De bevolking is ongeveer 7,3 miljoen mensen, 84% zijn Zwitsers, Duitsers, Italianen, Oostenrijkers en Fransen wonen ook. Zwitserland staat bij ons bekend om zijn banken, horloges, kaas, chocolade en skigebieden, maar het is ook een land met een unieke geschiedenis, cultuur, architectuur en ongerepte natuur. Hier kun je door musea dwalen, in een stadscafé zitten en een uur later de met sneeuw bedekte bergen bewonderen en bronwater drinken. Weinig mensen raden dat er een hoek van het Russische land in het centrum van Zwitserland is!Wanneer en waar te gaanJe kunt het hele jaar door door Zwitserland reizen, maar het is comfortabel om op een motor te rijden in het zomerseizoen van mei tot september, wanneer de temperatuur in de bergen boven nul stijgt. Om de pas te overwinnen, heb je in ieder geval warme kleding en voering nodig, en na het overwinnen - zonnebrandcrème. Mis bij het plannen van een reis geen festivals en feestelijke evenementen: het Montreux Jazz Festival in juni. Juli - St. Moritz Classic Car Rally. Koeiengevechten en alpenprocessies in het kanton Wallis, waarbij kuddes in de zomer op de alpenweiden klimmen, vinden in het hele kanton plaats en gaan gepaard met eenvoudige folklorefeesten. Herdersfeest bij de Gemmipas in Leukerbad. Zwitserse Onafhankelijkheidsdag is 1 augustus, dus in Nendaz vindt het festival bijvoorbeeld plaats aan de oevers van een bergmeer op een hoogte van 2200 meter boven de zeespiegel. 15 augustus Grote folkloreprocessie in Zermatt. Feest van de alpenboeren in de buurt van Saas-Grund. Een festival van oude orgels en oude muziek in de beroemde kastelen op de kliffen van Valères en Tourbillon. De herfst is de tijd voor lokale wijn- en kastanjefeesten. Hoe er te komenMet het vliegtuig: Aeroflot en Swiss International Air Lines voeren dagelijkse rechtstreekse vluchten uit van Moskou naar Zürich en Genève (3 uur en 25 min). Met de motor: de afstand van Moskou naar Zürich is ongeveer 2600 km, u kunt het land binnenkomen vanuit Duitsland, Italië, Oostenrijk of Frankrijk. SafetySecurity is synoniem met Zwitserland. Op snelwegen zijn veel radars geïnstalleerd, vooral voor tunnels. Mobiele hinderlagen zijn te vinden in landelijke gebieden. Midden-Europese tijd (Moskou min 2 uur). TaalDe officiële talen zijn Duits, Frans en Italiaans. In het noordoosten van het land wordt Reto-Romaans gesproken. VisumBurgers van Rusland en het GOS hebben een visum nodig om Zwitserland binnen te komen. Zwitserland is lid van de Schengenlanden. De verwerkingstijd is minimaal 3 werkdagen. Ambassades en consulaten van ZwitserlandAmbassade van de Zwitserse Bondsstaat in de Russische FederatieAdres: 2/5, Ogorodnaya Sloboda Lane, Moskou, 101000, Russische Federatie, tel. (495) 258-3830, 925-5322. Visumafdeling van de Ambassade van de Zwitserse BondsstaatAdres: 121019, Moskou, Prechistenskaya nab., 31, metrostation Kropotkinskaya, tel. (495) 641–3889, 974–2459Consulaat-generaal van Zwitserland in St. PetersburgAdres: 191123, St. Petersburg, Chernyshevskogo Avenue, 17, tel. (812) 336–57-77DouaneDe import en export van lokale of vreemde valuta is niet beperkt. Personen ouder dan 17 jaar die uit EU-landen komen, mogen maximaal 200 sigaretten, 50 sigaren of 250 g pijptabak, maximaal 1 liter sterke drank en maximaal 2 liter wijn (niet sterker dan 15°) belastingvrij importeren. Het is verboden om voedsel van dierlijke oorsprong, nagemaakte Zwitserse horloges, wapens te importeren. Er zijn geen beperkingen op de export van goederen uit Zwitserland, behalve de noodzaak om alle oudheden en kunst, goud, horloges en kaas in hoeveelheden van meer dan 15 kg aan te geven. Wisselkoers: 1 CHF = 34. 51 RUB (vanaf 01. 08. 2011). De belasting over de toegevoegde waarde (btw) in Zwitserland is 7,5%. Als u in één winkel voor meer dan 500 frank koopt, kunt u een btw-teruggave krijgen (belastingvrij). HotelsEr is een traditionele classificatie van hotels. De service is Europees, maar de kosten van accommodatie kunnen 20-30% duurder zijn in vergelijking met andere Europese landen. Het ontbijt – meestal continentaal – is bij de prijs inbegrepen. De gemiddelde kosten van een hotelkamer in Zwitserland bedroegen in 2010 150 euro. Hotels zijn geclassificeerd als: stedelijk type (sterrencategorie, standaard set van diensten), campings (gelegen in resortgebieden, tentenkamp en infrastructuur - restaurants, zwembaden, enz.), familiehotels (in dorpen en kleine steden, privéhuizen met kamers te huur), hostels (goedkoop, meestal grote kamers voor 4-8 personen, met minimale voorzieningen), skihotels (chalets of appartementen, goed voor motorrijders die in het zomerseizoen reizen), Hotels in Iglu-Dorf (dorpen gebouwd in de bergen van sneeuw en ijs, geopend in de winter), kuurhotels en sanatoria. Wegen en regelsHet verkeer bevindt zich aan de rechterkant van de weg, secundaire wegen zijn niet overbelast. De maximumsnelheid in steden is 50 km/u, op de hoofdwegen 80 km/u, op snelwegen 120 km/u (gemarkeerd met groene borden, om ze te gebruiken moet u een jaarlijkse vignettol betalen (CHF 40). De meeste parkeerplaatsen zijn betaald, het eerste uur kost ongeveer CHF 1,5. MotorverhuurZwitserland is een motorland. Bergen, passen, haarspeldbochten, prachtige landschappen – alles wat je nodig hebt voor motorgeluk! dan kun je veilig de Zwitserse passen bestormen, en ga zeker naar St. Gotthard, die in september 1799 werd overwonnen door het Russische leger onder leiding van A. V. Suvorov. Motorfietsen kunnen worden gehuurd in Zürich, Genève, Thun, Oberenfelden, Bern, Basel. Een breed scala aan modellen: BMW, Honda, KTM, Harley-Davidson, Yamaha, - vanaf 120 euro per dag. Benzinestations, brandstofprijsDe kosten van benzine zijn ongeveer 1,5 euro / liter. Er zijn zelfbedieningstankstations, waar soms problemen zijn met kaartbetalingen. Telefoonnummers voor noodgevallenPolitie 117. Brandweer 118. Ziekenwagen 14. Hulp bij ongevallen 140 (Autohilfe). Nuttige telefoonnummersVragen over abonneenummers 111. Informatie over de toestand van de weg 120 of 163. Ambassade van de Russische Federatie in Bern +41 31 352-05-66/ 352-85-17. Consulaire afdeling: +41 31 352-05-67/ 352-77-76. Consulaat-Generaal in Genève +41 22 734–90–83/ 734–79–55. Aeroflot-kantoren in Genève +41 22 909-27-70. In Zürich: +31 44, 211–46–33/ 211–46–34.