موضوع نیروی اصطکاک: تشخیص و تغییر گرفتن

کلاچ موتور سیکلت مدرن گره قابل اعتماد و دقیق است. اما آن نیاز به دست زدن به ماهرانه هر دو در هنگام رانندگی و خدمت.
موتورسواران باتجربه و متخصصان تعمیر موتورسیکلت نباید تعجب کنند که من در مورد حقایق شناخته شده می نویسم. همچنین برای خبره ها مفید است که حافظه خود را تازه کنند ، اما نکته اصلی این است که از مبتدیان در برابر سوء تفاهم فرآیندهای انجام شده با موتورسیکلت و در نتیجه از اشتباهات پرهزینه محافظت کنید. فراوانی تغییرات طراحی در موضوع اصطکاک بین یک جفت دیسک گاهی اوقات باعث سردرگمی در ذهن کسانی می شود که به تازگی در حال کشف اصول عملکرد این واحد هستند. هدف از مطالب ما محافظت از سر شما در برابر این شرایط عجیب و غریب و کلاچ در برابر عواقب آن است. یک کلاچ قابل سرویس به راننده این فرصت را می دهد که گشتاور موتور را هنگام انتقال آن به شفت گیربکس و سپس به چرخ ها به طور دقیق دوز کند. در موتورسیکلت های جاده ای، این امر در زمان شروع، هنگام دور برگردان در یک جاده باریک و به ویژه هنگام رانندگی در ترافیک شهری مهم است. در اندورو، کار کلاچ هنگام عبور از موانع دشوار کاملا ارزشمند است. سایش کلاچ را می توان با سر و صدا در میل لنگ ، آزاد شدن محکم اهرم یا لرزش نشان داد. اما هیچ یک از این علائم به صورت جداگانه یک جمله نیست. به عنوان مثال ، سر و صدا ممکن است برای یک مدل موتور سیکلت معین هنجار باشد ، علاوه بر این ، به عنوان یک قاعده ، از چرخ دنده های چرخان گیربکس بدون بار ساطع می شود. ارتعاشات در زمان شروع در موتورسیکلت های کاملا جدید ، زمانی که دیسک های کلاچ هنوز فرسوده نشده اند ، بیشتر دیده می شود. یک علامت جدی تر لغزش کلاچ است: اهرم آزاد می شود ، اما هیچ اتصال سفت و سختی بین موتور و چرخ ها وجود ندارد. یک موتورسیکلت می تواند حرکت کند ، اما به محض اضافه کردن بنزین ، سرعت موتور سریعتر از سرعت حرکت شروع به افزایش می کند ، گویی به جای گیربکس دستی ، یک "اتوماتیک" هیدرومکانیکی دارید. در مرحله اولیه ، لغزش فقط در بالاترین دنده ها ظاهر می شود ، اما پس از نیم روز رانندگی فعال ، کلاچ به پایان می رسد. بنابراین ، در اولین نشانه های لغزش آن ، لازم است متوقف شود. اگر درایو کابلی است، حرکت آزاد و سهولت حرکت کابل را بررسی کنید. آیا کابل هنگام آزاد شدن اهرم محکم است؟ مهره تنظیم را محکم کنید تا کابل شل شود. بهتر است حرکت آزاد اهرم روی شافت محرک (1-2 میلی متر در انتهای اهرم) را بررسی کنید - به این ترتیب به طور همزمان مطمئن می شویم که کابل بیش از حد سفت نشده و در غلاف گیر نمی کند. کابل نمی تواند به خودی خود از بین برود، باید دلیلی وجود داشته باشد. اگر روی چیزی گرفتار شود، به عنوان مثال، در جنگل، توقف غلاف می تواند از فرورفتگی بیرون بپرد و تنش ایجاد کند. بنابراین به نحوه نصب کابل توجه کنید. تنظیم صحیح کابل کلید عمر طولانی کلاچ است. چند ثانیه طول می کشد، ابزار مورد نیاز نیست، اما برای مدت طولانی دوام می آورد. اگر علائم لغزش پس از تنظیم ناپدید شد، خود را خوش شانس بدانید: می توانید موتورسیکلت سواری کنید. اما این به ندرت اتفاق می افتد. اگر کلاچ حتی با تنظیم صحیح کابل لیز می خورد، وقت آن است که آن را عوض کنید. به آرامی، ترجیحا در دنده های پایین، به محل تعمیر بروید و سعی کنید لغزش را به حداقل برسانید. بسیاری از دوچرخه های مدرن از درایو کلاچ هیدرولیک استفاده می کنند. این شامل هیچ تنظیمی نیست و در اصل نمی تواند باعث لغزش کلاچ شود. بنابراین ، لغزش در چنین موتورسیکلت هایی تقریبا همیشه نشانه ای از سایش جدی دستگاه است. تصویر دیگری وجود دارد - کلاچ "سرب" می شود: اهرم تا انتها فشار داده می شود و موتورسیکلت سعی می کند به جلو برود. چرخ دنده ها به سختی جابجا می شوند و گرفتن "خنثی" تقریبا غیرممکن است. در هوای سرد، این طبیعی است. وقتی روغن جامد گرم می شود ، همه چیز به حالت عادی باز می گردد. اما اگر موتورسیکلت زمستان را در "خواب زمستانی" بگذراند ، دیسک ها می توانند محکم به یکدیگر "بچسبند". برای جدا کردن آنها ، گاهی اوقات باید چندین کیلومتر رانندگی کنید (توصیه می شود با "گاز" و ترمز بازی کنید و اهرم سمت چپ را فشار دهید تا متوقف شود). در موارد بسیار شدید، دیسک ها گرفته می شوند تا حتی حرکت دادن آن غیرممکن باشد. سپس طرح زیر کار می کند: دو دوست موتورسیکلت شما را به جلو و عقب هل می دهند و شما به عنوان مالک روی آن می نشینید ، چرخ عقب را بارگیری می کنید و اهرم کلاچ را فشار می دهید. در روز سوم یا چهارم، دیسک ها معمولا چرخانده می شوند. در غیر این صورت باید دستگاه را جدا کنید. اگر کلاچ در حین کار شروع به "رفتار" کرد، دوباره به تنظیمات کابل روی می آوریم. شاید حرکت آزاد آن بیش از حد باشد. آن را کاهش دهید، اما به یاد داشته باشید که یک واکنش جزئی در انتهای اهرم باید باقی بماند. درایو هیدرولیک نیز می تواند مشکل ساز باشد ، زیرا هوای موجود در سیستم یا کاف پاره شده اجازه نمی دهد کلاچ تا انتها فشرده شود. اما اگر همه چیز با کابل و هیدرولیک خوب است، باید به دنبال نقص در داخل باشید. در موتورسیکلت های داخلی، این اتفاق افتاد که فنرهای کلاچ تنظیم ناهموار بسته دیسک ها را کج می کردند و آنها به مالش یک طرف ادامه می دادند و اجازه نمی دادند درایو به طور کامل جدا شود. تعیین این موضوع دشوار نیست: ما به نحوه حرکت دیسک ها در سبد هنگام فشار دادن اهرم نگاه می کنیم. اگر ناهموار است، یک یا چند پیچ را بچرخانید که فنرها را محکم می کند. در سیستم های مدرن، این اساسا غیرممکن است (پیچ ها تا حد توقف سفت می شوند) و انحنای خود دیسک ها بسیار نادر است. سواری طولانی با کلاچ به شدت لغزش می تواند موتور موتورسیکلت شما را از بین ببرد: ذرات دیسک های اصطکاک سوخته به ناچار وارد روغن می شوند و با آن به اتصالات دقیق آسترها ، میله های اتصال ، پیستون ها وارد می شوند. در پس زمینه پلاگین تخلیه، می توانید ببینید که قطعات اصطکاک چقدر می توانند بزرگ باشند. آنها می توانند کانال های سیستم روغن کاری را خیلی سریع مسدود کنند. سپس باید کل موتور را جدا کنید. هنگام باز کردن میل لنگ واحد قدرت برای تشخیص و تعمیر (تعویض) کلاچ، باید تصور کنید که وارد چه چیزی می شوید. اولا، به احتمال زیاد (به خصوص در یک موتورسیکلت قدیمی) به یک واشر روکش میل لنگ جدید نیاز خواهید داشت (واشر قدیمی از بین می رود و پاره می شود). ثانیا ، در برخی از موتورسیکلت ها ، برای دسترسی به "بدنه" ، باید لوله ورودی صدا خفه کن را بردارید (از بیرون کشیدن پوشش جلوگیری می کند) ، و این همیشه آسان نیست و ممکن است منجر به نیاز به جستجوی واشر لوله ، گل میخ ، مهره و غیره شود. مشکل قطعات یدکی کمیاب غیرمنتظره در مورد بست های پوشش نیز صدق می کند - در برخی از موتورسیکلت ها، پیچ ها یکبار مصرف هستند. ثالثا ، اگر کلاچ لیز خورده باشد ، شستشوی موتور و تعویض روغن با فیلتر یک روش اجباری است. سرانجام ، شما به یک ابزار خوب و خود کیت کلاچ ، ترجیحا کامل (کلاچ ، دیسک های فولادی و فنرها) نیاز خواهید داشت. یادآور می شوم که تعمیرات میدانی شامل کنوانسیون های بسیار کمتری است. بنابراین ، واشر پوشش را می توان از هر ماده یکنواخت با ضخامت مناسب - از مقوا گرفته تا مشمع کف اتاق برش داد و نصب واشرها در زیر فنرهای آویزان به فشار دادن موقت دیسک ها کمک می کند. آیا این شما را متوقف می کند؟ سپس فرض کنیم که آماده سازی انجام شده است: پوشش کلاچ برداشته می شود ، واشر پاره می شود ، پیچ های یکبار مصرف مرتب دراز می کشند و منتظر استفاده مجدد هستند. اشکالی ندارد، بعد از تعمیر خود کلاچ نگران آن خواهیم بود. شاید در مقاله دیگری. پیچ ها را باز می کنیم (اغلب با شش ضلعی داخلی) ، فنرهای کلاچ و صفحه فشار را محکم می کنیم ، اما عجله ای برای برداشتن خود دیسک ها نداریم. توجه به ویژگی های محل قرارگیری دیسک ها در سطل بازیافت. سیستم های چند دیسکی در زمان آزاد شدن کامل کلاچ و هنگامی که "خنثی" در گیربکس روشن می شود، با افزایش سر و صدا گناه می کنند. نویز توسط لبه های دیسک ها ایجاد می شود و کمی به لبه های شکاف های سبد کلاچ برخورد می کند. می توان با کاهش فاصله بین رینگ ها و سبد صدا را کاهش داد ، اما پس از آن خطر گوه زدن دیسک ها در هنگام گرم شدن افزایش می یابد. بنابراین ، معمولا یک دیسک اصطکاک ، اغلب دیسک بالایی ، در شیارهای خاصی قرار می گیرد که عرض آنها کمی کوچکتر است. این دیسک عملا در امتداد شیارها حرکت نمی کند و بر این اساس، گوه نمی زند، اما در عین حال، با فشار دادن به بقیه دیسک ها، تلاطم آنها را در داخل سبد مهار می کند. گاهی اوقات برای همین منظور یک لبه روی تمام دیسک های باریک تر از بقیه ساخته می شود و شیار باریک تری روی سبد ایجاد می شود. این اتفاق می افتد که برخی از کلاچ ها عرض کمتری از سطح کار یا تفاوت های دیگر دارند. فهرست کردن همه آنها غیرممکن است و به همین دلیل است که هنگام جداسازی یک واحد جدید برای اولین بار، به تفاوت های ظریف توجه کنید. با برداشتن دیسک ها، به راحتی می توان تشخیص داد که چه اتفاقی برای آنها افتاده است. اصطکاک ها (اصطکاک هایی که دارای بخش های کاغذ، پلاستیک یا چوب پنبه ای در اطراف کل محیط هستند) معمولا به رنگ قهوه ای یا مایل به سبز هستند. سیاه شدن و بوی سوختن برای آنها یک جمله است. همان فانی که برای تغییر شکل دیسک های فلزی میانی یا رنگ در رنگ های قهوه ای شدن است. فرسودگی کلاچ هنگام رانندگی صحیح موتورسیکلت بسیار دشوار است. به عنوان یک قاعده ، این حدود 40 هزار کیلومتر طول می کشد ، اما همچنین اتفاق می افتد که کلاچ فرسوده بوی سوختن نمی دهد. فقط ضخامت کلی بسته درایو و اصطکاک بین آنها کاهش می یابد. با مسافت پیموده شده زیاد موتورسیکلت، خود سبد فرسوده می شود. در لبه های شکاف های طولی آن، پیشرفتی وجود دارد که مانع حرکت دیسک ها و آزاد شدن صاف کلاچ می شود. کار کم عمق را می توان با دقت با یک فایل تراز کرد ، اگرچه البته این آخرین راه حل است و بهتر است سبد را به سبد جدید تغییر دهید. (برای باز کردن پیچ مهره بست آن، کافی است بالاترین دنده گیربکس را روشن کنید، پدال ترمز را با پای خود فشار دهید و کلید را با دست بکشید.قبل از نصب چرخ های جدید، حتما آنها را با روغن موتور خیس کنید و توالی صحیح نصب آنها را در سبد به دقت کنترل کنید. بسیار مهم است که از گشتاور سفت کننده پیچ هایی که فنرهای کلاچ را سفت می کنند تجاوز نکنید. کوچک است و نخ موجود در درام دورالومین به راحتی پاره می شود. فنرها یکی دیگر از عناصر مهم واحد هستند. برای موتورسیکلت های جاده ای از فنرهای خیلی سفت استفاده نمی شود تا دست با فشار مکرر کلاچ خسته نشود. اما اگر از موتورسیکلت برای مسابقه استفاده می کنید، بهتر است آن را سخت تر کنید. از این گذشته ، کلاچ فقط یک بار - در هنگام شروع - به طور فعال کار می کند. به هر حال، کیت های کلاچ مسابقه ای فقط می توانند دو شروع سریع پشت سر هم را تحمل کنند. در مورد جاده های معمولی چه می توانیم بگوییم. اگر تصمیم به شرکت در مسابقات درگ خیابانی دارید، این را در نظر داشته باشید. همه موارد فوق در مورد رایج ترین نوع کلاچ در موتورسیکلت ها - چند دیسک ، در حمام روغن صدق می کند. اما موارد دیگری نیز وجود دارد. به عنوان مثال، دوکاتی به خاطر کلاچ "خشک" چند دیسکی خود مشهور است. بسیار پر سر و صدا، با این وجود مقاومت کمتری در برابر چرخش ایجاد می کند. از زمان های بسیار قدیم، BMW از یک کلاچ تک دیسکی خشک از نوع خودرو در "بوکسورها" خود استفاده می کرده است. کلاچ خشک لغزش های طولانی را دوست ندارد و از این نظر از یک "مرطوب" پایین تر است. اما یک مزیت جدی نیز دارد - اصلا اهمیتی نمی دهد که چه روغنی در موتور ریخته می شود. به همین دلیل توصیه نمی شود موتورسیکلت ها را با کلاچ معمولی (مرطوب) با روغن خودرو با مواد افزودنی ضد اصطکاک و همچنین اصلاح کننده های اصطکاک و سایر مکمل های غذایی خودرو پر کنید. لغزش دیری نخواهد کشید. در نهایت، یک توصیه برای موتورسواران مبتدی: برای آموزش مهارت های خود با اهرم کلاچ وقت نگذارید. این یک ارگان حیاتی حکمرانی است. شما باید کاملا بر مهارت یک شروع آرام تسلط داشته باشید و بتوانید سریع شروع کنید، بتوانید در فضای محدود بچرخید و در هنگام ترمز اضطراری دنده ها را "پایین" کنید. بدون این، رانندگی موثر موتورسیکلت و لذت واقعی از سواری غیرممکن است. هر چیزی را که مانع از برداشتن درپوش کلاچ می شود، بردارید. پیچ پرکننده را باز کنید...... و پلاگین تخلیه، البته ظرفی برای روغن آماده می کند. میله سیلندر ترمز را جدا کنید، پایه ترمز را بردارید. بست غلاف کابل کلاچ را جدا کنید...... و خود کابل را جدا کنید. گاهی اوقات فشار دادن اهرم روی فرمان و قرار دادن نوعی توقف در زیر اهرم خاموش راحت است. این به شما این امکان را می دهد که انتهای غلاف را از فرورفتگی خارج کنید و سپس به راحتی خود کابل را بردارید. پیچ های پوشش را باز کنید و محل آنها را به خاطر بسپارید (می توانند طول های مختلفی داشته باشند). درپوش را بردارید و واشر آن را با دقت بررسی کنید (به عنوان یک قاعده، باید تعویض شود). اتصال دهنده های دیسک فشار سبد را باز کنید. مراقب باشید فنرها را از دست ندهید. بررسی کنید که آیا طول آنها مساوی است یا خیر. دیسک فشار را بردارید ، ویژگی ها و محل دیسک ها را در سبد به خاطر بسپارید (در عکس ، دورترین دیسک از نظر رنگ با بقیه متفاوت است). ارزیابی ساییدگی و پارگی. بهتر است چرخ ها را به صورت مجموعه تعویض کنید. در فروش مجموعه های جداگانه ای از دیسک های اصطکاک (در عکس) و فولاد (عمر طولانی تر) و فنرها وجود دارد (صرفه جویی در آنها گاهی اوقات منجر به خرابی سریع مجموعه جدیدی از دیسک ها می شود). قبل از مونتاژ ، شستشوی دستگاه با یک پاک کننده همه منظوره و خشک کردن آن مفید است. اما دیسک های اصطکاک "مرطوب" باید قبل از نصب با روغن آغشته شوند. قبل از نصب، یک درزگیر رزوه ای آبی (تثبیت ضعیف) را روی پیچ های دیسک فشار (و بست درب) بمالید. پیچ ها را با توجه به گشتاور تعیین شده به طور یکنواخت محکم کنید. نصب قطعات آزاد کننده کلاچ باقی مانده است. نکته اصلی این است که پوشش باید به راحتی در جای خود قرار گیرد ، شما نمی توانید آن را با زور ته نشین کنید - شکستن دندان های روی شفت درایو کلاچ بسیار آسان است. مهم نیست که اهرم در موقعیت مورد نظر قرار نگیرد ، حرکت دادن آن روی اسپلاین ها آسان است. و یک شفت با یک جفت دندان خرد شده را می توان به طور موقت با چرخاندن 180 درجه استفاده کرد.