Νήμα: Απρόσεχτη αυτοκινητιστές περισσότερο από ό, τι οι ποδηλάτες και τους πεζούς;

Η τελευταία διαφημιστική καμπάνια από το φρένο, η οδική ασφάλεια φιλανθρωπία, προσφέρει θέα χρηστών των δρόμων που είναι πολύ απλοϊκή, είναι δύσκολο να φταίει το ψήγμα της λογικής που στηρίζει το φρένο του νέο δρόμο εκστρατεία ευαισθητοποίησης, που ζητεί από τους οδηγούς να τηρήσουμε 20 μίλι/ώρα σε κατοικημένες περιοχές, να βελτιωθεί η ασφάλεια των πεζών και των ποδηλατών. Αυτό είναι κοινή λογική.
Διαφωνώ, ωστόσο, είναι υπεραπλουστευμένη έννοια της εκστρατείας, ότι οι οδηγοί είναι κακή και άλλους χρήστες της οδού είναι όλα καλά. Όπως κάποιοι από εσάς έθιξε στην απάντησή του James Ruppert blog για τους ποδηλάτες σας την περασμένη εβδομάδα, τα πράγματα στη ζωή δεν είναι ποτέ κάτι χειρότερο όπως προτείνει φρένο του εκστρατεία.
Η εμπειρία μου είναι το εξής: ακριβώς όπως υπάρχουν οδηγοί αυτοκινήτων που δείχνουν ανεπαρκή οδικά ευαισθητοποίηση, ομοίως υπάρχουν ποδηλάτες και τους πεζούς που εμφανίζει ένα εξωφρενικός έλλειψη αίσθησης σε ατραπούς και λεωφόρους μας.
Στο μου καθημερινή μετακίνηση κοντά σε Kingston, θα διαφράγματα μου πόσες περιπατητές, επιμένουν να διασχίζοντας πολυσύχναστους δρόμους, σε απόσταση 50 μέτρων από διαβάσεις πεζών. Σε ώρα αιχμής, πεζών συχνά βρεθούν λανθάνον μεταξύ λωρίδες κυκλοφορίας που περιμένουν για ένα διάλειμμα στο αντίθετο ρεύμα αυτοκίνητα.
Από την άλλη πλευρά, ίσως είναι επιφυλακτικοί της χρησιμοποιώντας την επίσημη κυκλοφορία-φως-ελεγχόμενη διαβάσεις, επειδή ορισμένοι ποδηλάτες φαίνεται να αγνοήσει ασύστολα κόκκινα φώτα, σαν να ισχύουν μόνον για τους οδηγούς και πεζοπόρους.
Ένα άλλο μέλος του προσωπικού Autocar μου λέει τη σύζυγό του – ένα έμπειρο κατόχων διαρκούς εισιτήριου καθημερινά σε ένα ποδήλατο – θεωρεί τυχαία τους πεζούς ως περισσότερο από ένα κίνδυνο το ταξίδι από τους οδηγούς αυτοκινήτων.
Φυσικά, οι αυτοκινητιστές είναι αυτοί με τα βαριά, γρήγορη αντικείμενα στη διάθεσή τους, και τον αριθμό χρηστών των δρόμων τραυματίστηκαν από την επικίνδυνη οδήγηση κάθε χρόνο ξεπερνά τα μερικά επεισόδια των τραυματισμών που προκαλούνται από τυχαία τους ποδηλάτες.
Ωστόσο, θα βρω πιο αξίζει να στην εκστρατεία της πέδης αν χρησιμοποιηθεί η ίδια πλατφόρμα να αναγνωρίσουν την ανάγκη για τους ποδηλάτες και τους πεζούς να υιοθετήσει το ίδιο επίπεδο συνειδητοποίησης, δεδομένου ότι ζητεί των οδηγών. Παιδευτεί την εκστρατεία της για μια υπεραπλουστευμένη σύνθημα, φοβάμαι φρένων κινδύνους αποξένωσης και συγκαταβατική τους ανθρώπους τους οποίους προσπαθεί να στοχεύσετε.
Το φρένο έχει επιλέξει να μεταφέρει το μήνυμά του μέσω του μέσου διαφημιστικές πινακίδες σε όλο το Λονδίνο, χρησιμοποιώντας μια σειρά από αφίσες που η φιλανθρωπία περιγράφει ως επικεφαλής-στροφής.
Με τα περισσότερα sites billboard στην πρωτεύουσα κοντά μεγάλες αρτηρίες, θα είχα σκεφτεί το τελευταίο πράγμα που η φιλανθρωπία που θέλει να κάνει είναι να ανοίξετε τα κεφάλια των χρηστών της οδού και τους αποσπά την προσοχή από το αυτοκίνητο, ποδήλατο ή παπούτσια που χρησιμοποιούν ως ένα είδος μεταφοράς.

The latest advertising campaign from Brake, the road safety charity, offers a view of road users that is too simplistic It's hard to fault the nugget of logic that underpins Brake's new road awareness campaign, which calls for drivers to stick to 20mph in built-up areas to improve the safety of pedestrians and cyclists. That's common sense.
What I do disagree with, however, is the campaign's overly simplistic notion that drivers are bad and other road users are all good. As some of you touched upon in your responses to James Ruppert's blog about cyclists last week, things in life are never quite as clear cut as Brake's campaign is suggesting.
My experience is this: just as there are car drivers who show poor road awareness, similarly there are cyclists and pedestrians who display a maddening lack of sense on our highways and byways.
On my daily commute near Kingston, it baffles me how many walkers insist on crossing busy roads within 50 metres of pedestrian crossings. At rush hour, those pedestrians often find themselves stranded between lanes of traffic as they wait for a break in the oncoming cars.
On the other hand, perhaps they are wary of using the official traffic-light-controlled crossings, because some cyclists seem to brazenly disregard red lights as if they only apply to drivers and walkers.
Another Autocar staff member tells me his wife – an experienced daily commuter on a bicycle – regards random pedestrians as more of a hazard on her journey than car drivers.
Of course, motorists are the ones with the heavy, fast objects at their disposal, and the number of road users injured by dangerous driving each year outweighs the few incidents of injuries caused by random cyclists.
Nevertheless, I would find more worth in Brake's campaign if it used the same platform to acknowledge the need for cyclists and pedestrians to adopt the same level of awareness as it is asking of drivers. In distilling its campaign to a overly simplistic slogan, I fear Brake risks alienating and patronising the people whom it is trying to target.
Brake has chosen to convey its message via the medium of billboards across London, using a series of posters that the charity describes as head-turning.
With most billboard sites in the capital situated close to major thoroughfares, I would have thought the last thing the charity wants to do is turn the heads of road users and distract them from operating the car, bicycle or shoes they're using as a mode of transport.