موضوع آرژانتین ' ۹۶: اردن ۱۹۶

آرژانتین ' ۹۶: اردن ۱۹۶

مسابقه # 584 : یدلایمخیرات 1996 آوریل 7 جایزه بزرگ آرژانتین. بوئنوس آیرس
قطب	Damon Hill (Williams FW18) - 1. ۳۰٬۳۴۶ (۱۶۹٬۷۰۷ کیلومتر بر ساعت)
بهترین دامان	Jean Alesi (Benetton B196) - 1. 29.413 (171.478 کیلومتر در ساعت)
برنده	Damon Hill (Williams FW18) - 1:54. ۵۵٬۳۲۲ (۱۶۰٬۰۱۳ کیلومتر بر ساعت)

در آستانه روی صحنه در بوئنوس آیرس معلوم شد که همه آرژانتینی ها از فرمول ۱ خوشحال نیستند. و بعضي ها هم هيچ هيجان زده نيستن یک کشاورز محلی که متعلق به چنین افرادی است با چیزی بهتر از رسیدن به تراکتور به طور مستقیم به مدار نیمه اسکار در زیر پوشش شب - و دو بار برش آسفالت در شروع مستقیم با گاوآهن تیز! سازمان دهندگان واقعا موفق به مهر و موم این زخم های نفرت انگیز - خلبانان تا به حال به تصویب واقعی ترین برجستگی سرعت دو بار در دامان - با تمام عواقب پس از آن برای پشت خود و تعلیق ماشین.

قطب به رهبر فصل دیمون هیل رفت. رقیب اصلی راننده ویلیامز، مایکل شوماخر، تنها چند دهم را از دست داد، اما صادقانه اعتراف کرد که در حد مطلق خلبانی کرده است. فراری آلمانی ها مدیریت ضعیفی داشت، او چندین بار در پیست چرخید و حرف های قهرمان دفاع تنها با جایگاه دهم در شبکه هم تیمی اش ادی ارواین به بهترین وجه تأیید شد.

در آغاز هیل و شوماخر موقعیت های خود را حفظ کردند اما اولین فصل ژاک ویلنووه با اشتباه در کار با کلاچ از مقام سوم به نهم سقوط کرد. این چیس کانادایی ها برای رهبرانی بود که در این روز تبدیل شدند، شاید هیجان انگیزترین رویداد مسابقه.

با بهره گیری از برتری روشن در تکنیک بر رقبا - ویلیامز FW18 بدون شک بهترین ماشین آن فصل بود - Villeneuve به سرعت چهار موقعیت را به دست آورد، اما کوارتت رهبران، که شامل رانندگان دیمون، مایکل و بنتون ژان السی و گرهارد برگر بود، تا آن زمان برای بیست ثانیه خوب کنار کشیده شده بود.

هیل با اطمینان توسعه رویدادها را کنترل می کرد: به وضوح احساس می شد که در صورت لزوم می تواند سرعت را افزایش دهد. و چنین نیاز زمانی به وجود آمد که یک ماشین ایمنی در مسیر ظاهر شد. پدرو دینز برزیلی در چند دقیقه به شرکت کننده در دو حادثه روشن تبدیل شد. ابتدا در حالی که بر روی دامان سبقت می گرفت، ماشین تیم سابقش Forti را به پرواز فرستاد. آن را در شن از خط ایمنی وارونه فرود آمد، و خلبان لوکا Badojör تا به حال به حفاری راه خود را به آزادی - نمایندگان متعددی از خدمات مسیر ایستاده در نزدیکی و تماشا با علاقه آنچه اتفاق می افتد.

چند دور بعد، خود دینیتز در همان جا برخاست: خلبان لیژیر در حال سوخت گیری بود، اما خودروی او (احتمالاً در اثر اولین تصادف) دریچه خاموش مخزن گاز را کار نکرد. سوخت شروع به ریختن کرد، چشمک زد و ماشین به یک گلوله آتشین بزرگ تبدیل شد. همچنین خوب است که خود خلبان مجروح نشده باشد.

و بعد به نظر می رسید رقبا با خود ویلنووه شرکت می کنند. شوماخر به دلیل اینکه آوار برخورد شخص دیگری که از زیر چرخ های ماشین هیل پرواز می کرد در چند جا مجبور به توقف شد، بال عقب فراری را سوراخ کرد، لسی ۱۲ ثانیه از دست داد و در چاله ها معطل شد و تعلیق برگر فرو ریخت.

و بنابراین معلوم شد که دیمون هیل چهارمین پیروزی متوالی خود را به ثمر رساند و تیم ویلیامز او یک دوبل غیرمنتظره به دست آورد. برای Alesi، مکان نهایی سوم شادی زیادی ایجاد نمی کند - اما Jos Verstappen، که مقام ششم در چرخ فلش متوسط، به خوبی می تواند با خود خوشحال می شود.

جالب...

رانندگان فرانک ویلیامز پس از کسب سه برد و دو مقام دوم در سه مسابقه اول در مجموع ۴۲ امتیاز کسب کردند. همه دیگران تنها با تلاش های مشترک ۳۶ نفر هستند. در پایان کل فصل این تصویر کمی تغییر کرده است: ۱۷۵ امتیاز برای ویلیامز، ۲۴۱ امتیاز برای تیم ملی بقیه جهان.

جردن ۱۹۶
مسابقه چهارم در بوئنوس آیرس توسط روبنس باریچلو به پایان رسید. این اولین پایان مولد فصل توسط تیم ادی جردن بود که در آن سال از یک خودروی مدل ۱۹۶ استفاده کرد.



توسط متخصص معروف گری اندرسون ساخته شده است. او دو وظیفه اصلی داشت: افزایش قابلیت اطمینان که با آن چیزها در سال ۱۹۹۵ بهترین نبودند، بلکه در عین حال برای حفظ سرعتی که به روبنس باریچلو و ادی ارواین اجازه می داد تا در مونترال از سکو بالا برند.

این وظیفه با این واقعیت ساده شد که اردن به همکاری با رانندگان پژو ادامه داد و مقررات به طور کلی پایدار ماند: تنها لازم بود دیوارهای جانبی کابین خلبان را بالا ببریم و سطح مقطع پری بینی را افزایش دهید. آخرین قانون برای جلوگیری از طرح های بالقوه خطرناک مانند McLaren MP4/10 با بینی awl معرفی شد.

ماشین را نمی توان به طور رادیکال جدید در نظر گرفت، اما برخی از اجزای آن بسیار قابل توجهی دوباره طراحی شده اند. این جایی است که ما انتظار داریم بهبود پیدا کنیم.» اندرسون در ارائه ژانویه در استوریل گفت. در واقع کارشناسان بلافاصله دو ویژگی جالب 196 را شناسایی کردند.

به طور کلی یک خودروی نسبتاً سنتی با تک ژاک فیبر کربنی، تعلیق مثلثی با اهرم های هل دادن و جعبه دنده هفت سرعته طراحی خودش بود. اما برای اولین بار در تاریخ اردن، پری جدید مطرح شد و از همه مهمتر به جای یک بزرگ، هر طرف پونتون دو جذب هوای کوچک داشت. خالق ماشین توضیح داد که همه چیز به دقت محاسبه می شود، و این باعث بهبود خنک شدن موتور خواهد شد.

یکی دیگر -- شاید قابل توجه ترین -- تفاوت خارجی رنگ آمیزی حمایت زرد روشن بود. جردن موفق شد حمایت محکم تنباکوها را از Benson & Hedges ثبت نام کند. کاملا به سرعت در طول فصل، رنگ به طلا تغییر کرد. ادی ارواین به فراری رفت و جای او توسط مارتین بروندل با تجربه گرفته شد. مجموعه کلی قطعات وعده فصل بسیار خوبی را داد.

با این حال همه چیز با یک تصادف جدی آغاز شد. در آغاز اولین جایزه بزرگ استرالیا، بروندل به یک شرکت کننده در یک تصادف دسته جمعی تبدیل شد، ماشینش به هوا پرواز کرد، واژگون شد و در دو شکست. رکابزن مصدوم نشد که ایمنی صد و نود و شش را ثابت کرد اما از آن زمان نیم فصل برای او به نشانه تصادفات می گذرد.

باریچلو به طور مداوم تری اجرا می کرد. با این حال با اینکه موفق شد به مقام دوم برزیل صعود کند و سپس در اسپانیا نتونست سکو را به دست آورد. مخالفان سریع بودند و جردن با وجود صلاحیت های خوب (روبنس در خانه اینترلاگوس دوم شد!) نمی توانست با رهبران در مسابقه ها کنار بيايد.

در نتیجه بهترین نتایج سه چهارم مکان ها بود. در مقایسه با سال گذشته می توان یک امتیاز بیشتر (۲۲ در برابر ۲۱) کسب کرد و خط ششم قهرمانی سازنده ها را به پنجم تغییر داد. اما به طور کلی باید پذیرفته شود، گری اندرسون موفق به تکمیل یک کار شد اما در دومی موفق نشد. این امکان وجود داشت که قابلیت اطمینان را تنها به دلیل از دست دادن خاصی در سرعت افزایش دهد.

در مجموع در فصل ۱۹۹۶ هر یک از رانندگان این تیم ۹ مسابقه را به پایان رساندند که در ۱۲ مورد موفق به کسب امتیاز شدند. بهترین نتیجه تیم، مکان های چهارم و پنجم مونزا بود. همچنین در اردن ۱۹۶ در اولین ردیف شروع یک مکان به دست آمد.