Νήμα: Αρχική σελίδα 12 αυτοκίνητα του 2012: Porsche Boxster

Δεν μας πήρε πολύ καιρό να πέσει στην αγάπη με την Porsche είναι entry-level roadsterIt μόνο πήρε ζεστά καλοκαίρια βράδυ, μια παρθένα έκταση της Βρετανικής Β-road και λίγο ποιοτικό χρόνο μόνο για να πέσει στην αγάπη με την νέα Porsche Boxster.
Το αναγνωριστικό ήδη οδηγήσει το αυτοκίνητο στο νότο της Γαλλίας, αλλά αυτό ήταν ένα PDK-εξοπλισμένο μοντέλο με το τιμόνι στην λάθος πλευρά και φωτογράφος σε αυτό? Id συγκεντρώθηκαν αρκετά για να ξέρω ότι ήταν, πράγματι, πολύ καλό, αλλά είχα εργαστεί το δρόμο του κάτω από το δέρμα μου.
Ένα μήνα αργότερα και η Porsche είχε το αυτοκίνητο στο ηνωμένο βασίλειο, με ένα χειροκίνητο λεβιέ και ένα άδειο επιβάτες κάθισμα δίπλα σε αυτό. Ήταν μόνο το πρότυπο 2. 7-λίτρων μοντέλο (τετ οδική δοκιμή του pokier S), αλλά το λαμπρό μπλε χρώμα που αντιστοιχείται τον ουρανό πάνω από το κεφάλι και ήταν γεμάτος με πολλά επιπλέον προαιρετικό εκ του πονηρού. Καθαρό θα είναι μια λέξη για αυτό, και αυτό είναι ακριβώς ό, τι ένιωσα σαν να μου δίωρη διαδρομή προς τη νότια ακτή.
Έχουμε ξοδέψει χιλιάδες λέξεις από τότε διατομή της ρίζας προκαλεί αυτή την αόριστη καταδίκη, αλλά υπενθυμίζοντας ότι μέρα, θυμάμαι μόνο το αναβλύζει, χαλικώδη ουρλιάζω από τα έξι-ποτ, την τελειότητα ενός πλήρως εκμεταλλεύσιμο 263bhp και το νευρώδες, σαγηνευτική ποιότητα του χειρισμού.
Ω, και η έκφραση στο πρόσωπό μου: μια αργά εξελισσόμενη χαμόγελο που ολοκληρώθηκε, στις 6700 σ.α.λ., ως ένα ανοιχτό στόμα, χαροπός gasp.
Το ελάχιστο πρότυπο για κάθε αυτοκίνητο ικανή να βάλει αέρα στα προγράμματα οδήγησης περούκα είναι αναζωογόνηση, αλλά σε αυτό το συγκεκριμένο απόγευμα η Boxster, σε μια χώρα που ως επί το πλείστον χτισμένο από την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τα όρια ταχύτητας, μου θύμισε το λόγο αυτό, εδώ, είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο υποψήφιος.

It didn't take us long to fall in love with Porsche's entry-level roadsterIt only took a warm summers evening, an unbroken stretch of British B-road and some quality time alone for me to fall in love with the new Porsche Boxster.
Id already driven the car in the south of France, but that was a PDK-equipped model with the steering wheel on the wrong side and a photographer in it; Id gathered enough to know that it was very good indeed, but it hadnt worked its way under my skin.
A month or so later and Porsche had the car in the UK, with a manual stick shift and an empty passengers seat adjacent to it. It was only the standard 2. 7-litre model (wed road test the pokier S) but its brilliant blue paintjob matched the sky overhead and it wasnt lumbered with too much optional extra chicanery. Pure would be one word for it, and thats exactly what it felt like on my two-hour route to the south coast.
Weve spent thousands of words since then dissecting the root causes of this vague conviction, but recalling that day, I remember only the gushing, gravelly yowl of the six-pot, the perfection of a fully exploitable 263bhp and the sinewy, scintillating quality of the handling.
Oh, and the expression on my face: a slowly evolving smile that finished, at 6700rpm, as an open-mouthed, gleeful gasp.
The minimum standard for any car capable of putting wind in its drivers wig is invigoration, but on that particular afternoon the Boxster, in a country mostly built from traffic jams and speed limits, reminded me why this, right here, is a best job in the world contender.