Канада'08: Red Bull RB4

Гонка #792: 8 чэрвеня 2008 года. Гран Пры Канады. Манрэаль
Поул Льюіс Хэмілтан (McLaren MP4-23) - 1. 17,387 (202,871 км/г)
Лепшы круг Кімі Райкконен (Ferrari F2008) - 1. 17,886 (201,571 км/г)
Пераможца Роберт Кубица (BMW Sauber F1. 08) - 1:36. 24,447 (189,987 < /ч)

Да той секунды, калі патухлі агні стартавых святлафораў, галоўнай тэмай гутарак у монреальской паддоке быў асфальт. Ен пачаў крышыцца па ходзе ўік-энду адразу ў некалькіх месцах, што выклікала цалкам абгрунтаваныя асцярогі ў каманд. Канадскія арганізатары спрабавалі аператыўна разабрацца з праблемай, працы працягваліся нават за гадзіну да старту, аднак ні ў каго не было поўнай упэўненасці, што ўсе абыдзецца без накладак.

Але ледзь машыны сарваліся з месца, як барацьба на трасе завалодала ўсеагульнай увагай, і ні пра які асфальт ніхто нават не ўспамінаў. У тым сезоне адразу тры каманды былі прыкладна роўныя па сілах, а яшчэ некалькі знаходзіліся адразу за спінамі лідэраў, таму на такой трасе, як у Манрэалі, чакаць можна было чаго заўгодна.

Так у выніку і выйшла. Вырашальным у гэты дзень стаў цалкам пасрэдны эпізод: незадоўга да траціны дыстанцыі адмовіла машына Force India, якой кіраваў малады немец Адрыян Сутил. Выйшла з ладу скрынка перадач, таму пілот проста не змог запарковаться ў бяспечнай зоне і спыніўся прама ў трэцім павароце.

Наспявала эвакуацыя, таму суддзі Гран Пры прадбачліва выпусцілі на трасу машыну бяспекі - і амаль усе пілоты строем накіраваліся ў боксы для планавага піт-ступня. Першым туды згарнуў Льюіс Хэмілтан, які стартаваў з поула і на стартавым адрэзку, усе больш і больш нарошчваў перавагу з кола ў кола.

Аднак заехаў ен першым, а вось назад выехаў толькі трэцім. Механікі Ferrari і BMW Sauber спрацавалі хутчэй, забяспечыўшы перавага сваім гоншчыкам - Кімі Райкконену і Роберту Кубице. Аднак у гэты самы момант міма выезду з боксаў яшчэ ехаў кароткі пелатон, кіраваны автомобилнм бяспекі.

Як і пакладзена ў такой сітуацыі, у самым канцы піт-лейн на гэта час ўключылі чырвоны святлафор. Райканен спыніўся, Кубица спыніўся, а вось Хэмілтан не паспеў. Ен толькі рэзка адкруціў руль у бок, таму не ўрэзаўся ў бела-сінюю машыну паляка, а ў пунсовую - фіна. Удар быў адчувальным, і працягнуць гонку пілоты не змаглі.

Калі дадаць, што ў гэты ж час у другіх пілотаў Ferrari і McLaren таксама паўсталі складанасці, і Фэліпэ Маса з Хейкі Ковалайненом адкаціліся далека назад, становіцца ясна, што трэцяга лідэру, BMW Sauber, выпаў унікальны шанец. Навязаць барацьбу Кубице і яго напарніку Ніку Хайдфельду, праўда, паспрабавалі гоншчыкі Renault, але абодва, і Нэльсан Піке, і Фернанда Алонса, так захапіліся суперніцтвам на трасе, што памыліліся і разбілі машыны.

Апошні пытанне, на які павінна была адказаць канадская гонка - чыя тактыка апынецца дакладнай, паляка ці немца. Кубица рабіў стаўку на кароткія адрэзкі і легкую хуткую машыну, а Хайдфельд, наадварот, стараўся хай і ехаць не ў такім высокім тэмпе, затое радзей запраўляцца.

У такой сітуацыі любое з'яўленне машыны бяспекі перакрэсліла б усе намаганні Роберта. Але гонка працягвалася да самага фінішу без асаблівых эксцэсаў у Дадатак, у адным з эпізодаў Нік паказаў сябе сапраўдным камандным гульцом, калі не стаў стрымліваць напарніка, а пусціў таго наперад, хаця і меў поўнае права не рабіць гэтага.

У выніку Кубица упэўнена перамог - і выйшаў у лідары агульнага заліку чэмпіянату свету. Гледзячы на радаснага паляка, ніхто тады і падумаць не мог, што фірмовай мюнхенскай камандзе адпушчана ў Вялікіх Прызах яшчэ толькі паўтара года, а сам трыумфатар Манрэаля, які апярэдзіў на фінішы Хайдфельда і прадстаўніка Red Bull Racing Дэвіда Култхарда, імглістым лютаўскім раніцай 2011-га патрапіць у аварыю на раллийном спецвучастку і наогул ледзь не пакіне гэты свет. . .
Цікава. . .
У адрозненне ад англічан, італьянцаў і французаў, немцы вельмі рэдка атрымлівалі магчымасць парадавацца поспеху сваіх каманд у Ф1. Апошні такі выпадак да Гран Пры Канады 2008-га датировался далекім 1962 годам, калі лінію фінішу першай перасекла машына маркі Porsche. Ну а наступнай перамогі чакаць прыйшлося ўжо не так доўга - да кітайскага этапу 2012-га, калі наймацнейшым стаў Ніка Росберг на Mercedes.

Канада'08: Red Bull RB4

Эдрыян Ньюи пабудаваў для каманды Red Bull Racing ўжо столькі класных машын, што здаецца, быццам брытанскі канструктар працуе ў Мілтан-Кинсе з самага заснавання праекта RBR. На самай справе, Ньюи далучыўся да яго хоць і досыць рана, але ўсе ж не адразу. Яго першай машынай стала RB3 ўзору 2007 года.

Яе праектавалі ў спешцы, у дадатак, кантракт на пастаўку матораў Renault быў падпісаны так позна, што ўлічыць асаблівасці іх кампаноўкі апынулася ўжо немагчыма. У выніку RB3 атрымалася ў цэлым хуткай, але ці ледзь не самай ненадзейнай машынай ва ўсім пелотоне.

Таму наступнай зімой Ньюи не стаў вынаходзіць ровар, а вырашыў давесці да розуму тое, што ўжо мае. Пры стварэнні шасі RB4 ў камандзе імкнуліся зрабіць яго лягчэй, кампактней і надзейней папярэдніка, але пазбегнуць рэзкіх рухаў. Адзінае, што было перепроектировано цалкам, гэта 7-хуткасная скрынка перадач.

З 2008-га гэты вузел павінен быў выкарыстоўвацца ў чатырох гонках запар, у дадатак, менавіта паломкі скрынкі асабліва дапякалі камандзе годам раней. У астатнім жа вырашана было обйтись без радыкальных крокаў, ды і паўнавартасную аэрадынамічную трубу ў Мілтан-Кинсе яшчэ толькі пачалі ўзводзіць, таму Ньюи быў лишет свайго галоўнага інструмента: працы са струменямі паветра.

RB4 без асаблівай помпы паказалі ў сярэдзіне студзеня ў Хересе, прычым машыну перад гэтым ўсю ноч збіралі механікі. Выглядала яна амаль дакладнай копіяй леташняй, але ўжо па ходзе тэстаў стала патроху мяняцца, атрымліваючы ўсе новыя і новыя элементы. У лютым, калі пілот каманды Дэвід Култхард зашчымела нерв, яго падмяніў у какпіце юны Себасцьян Феттель.

На адкрывае чэмпіянат 2008 года Гран Пры Малайзіі і шатландзец, і яго напарнік Марк Уэбер трапілі ў аварыі. А вось ва ўсіх астатніх гонках хто-небудзь з іх абавязкова фінішаваў, прычым часцяком гэта ўдавалася абодвум.

Пачынаючы з этапу ў Бахрэйне, Марк Уэбер зарабляў ачкі шэсць раз у сямі гонках, а ДиСи фінішаваў трэцім у Манака. RB4 тым часам павольна, але няўхільна змянялася. Самай прыкметнай навінкай стаў акулавы плаўнік за галавой пілота. Таксама змянялася форма бакавых пантонаў і адбыліся першыя спробы выкарыстоўваць энергію выхлапных газаў.

У Сильверстоуне Марк стартаваў з першага шэрагу, у Манрэалі Дэвід лідыраваў (на працягу аднаго круга, але ўсе ж). І хоць на фінішы машыны Red Bull, як правіла, аказваліся ў інтэрвале ад шостага да дзясятага месца, гэта было ўжо сее-што. Па выніках чэмпіянату пазіцыя апынулася горш, чым у 2007-м, але вось ачкоў едалось зарабіць больш: 29 супраць 24. А тым часам у нетрах базы ў Мілтан-Кинсе паступова набывала абрысы мадэль RB5 - тая самая, што пазней прынясе камандзе першыя перамогі ў Ф1.